కట్టెలపొయ్య
రచన: ప్రసాదరావు రామాయణం
కుళ్లు దేవుడు
కళ్ళు దొంగిలించాడు
మా అమ్మ దేవతవి
ఒళ్ళు మండిపోతుంది
పళ్ళు బిగబట్టి
పనులన్నీ ఆమె చేసేది
వంటా వార్పూ
తంటా అంతా కట్టెల పొయ్యితో
ముచ్చటగా మూడు ఇటుకలకు
అడుసు మెత్తి
గోమయంతో ఆలికి
ముగ్గులేట్టెది
ఎంత పవిత్రమో కట్టెలపొయ్యి!
అంటు ముట్టుకొనిచ్చేదే కాదు
ఏ అల్లి కట్టెలో
ఏ కరతుమ్మ కంపో వెలిగించి
ఊదుడు గొట్టంతో ఊదుతుంటే
పొగకు ఆమె కళ్లనీళ్లొస్తుంటే
నాకు ఏడుపొచ్చేది
పైగా గంజి వార్పూ
ఆ గంజికూడే ఆనాటి
మా అల్పాహారమైనా
స్వల్పాహారమైనా
ఘనాహారమైనా
కట్టెపొయ్యికీ గంజికీ
ఎంత అనుబంధంమో
ఏనాడూ విడాకులు తీసుకోలేదు
మా ఆవిడొచ్చింది
పట్టణం పిల్లలే!
వత్తుల స్టవ్వు తెచ్చింది
వార్పులు లేవంది
ఉప్మా పెట్టింది
కిరోసీనుకు రేషనొచ్చింది
పొట్టు పొయ్యి తెచ్చింది
మా కోడలొచ్చింది
గ్యాస్ గ్యాస్ అంటూ
కన్నీరు కార్చింది
కరిగిన మావాడు
సరెలెమ్మన్నాడు
పాలకులు మారారు
పీకులాటోచ్చింది
దిన దినము ధరపెరిగి
లగ్ జ్యూరీ అయిపోయింది
రాష్ట్రమూ, కేంద్రమూ
కలపలుకుకొని
ఈ చెంప ఒకరూ
ఆ చెంప ఒకరు
వాయించగా వాయించగా
ఏడ్చేశాడు మావాడు
మళ్లీ కట్టెలపొయ్యి
పాత బంధువుగా
మాయింటికొచ్చింది
స్వాగతించక చస్తామా ఏమిటి?
ప్రసాదరావు రామాయణం