ముందు వెనకా
రచయిత: మంగు కృష్ణకుమారి
కరోనాకి ముందు
“ఓయమ్మో మాయదారి పనివాళ్ళు ఎంతిచ్చినా ఇంకా అంటారు, ఆపాటి
చేసేసుకుంటే పోలా?”
“దేవుడా ఈ ఆటో మనింటిముందే
ఆగుతుందే? మందకి మందా చుట్టాలే?
ఎన్నాళ్ళు ఉంటారో?బేంక్ ఖాళీ చేసి కాని కదలరో ? ఏమిటో”
“ఏరీ అల్లరి వెధవలు? ఎప్పుడు చూడు ఆటలే? పార్క్ వదలరు.
బీచ్ నించీ ఓ పట్టాన రారు! మాయదారి
తిరుగుళ్ళూ వీళ్ళూ? పడాలమ్మా”
కరోనా తరవాత
“దేవుడా ఈ చాకిరీలు చెయ్యలేను. ఎవరో ఒకరు దొరికితే బాగుండు.
లక్ష్మీ, తులసీ, మంగా అందరికీ కరోనాట! కదలకూడదట! నా కర్మ”
“మనిషి మొహం చూసి ఎన్నాళ్ళయిందో?
పెద్దత్తా, చిన్నాన్న, అమ్మమ్మ అందరూ
ఆన్ లైనే! ఇంట మళ్ళా చుట్టాలు వచ్చే శుభ దినం ఎప్పుడో?”
“అయ్యో, పసివెధవలు! హాలు, వంటిల్లూ
గోడలూ గచ్చులూ తప్పా ప్రపంచం తెలీదు! ఓ పార్క్ లేదు, స్నేహితుల
ఇళ్ళు లేవు! సర్కస్ జూ ఏవీ లేవు. ఎన్నాళ్ళో ఈ చెరసాల? కిలకిలా
నవ్వుతూ హాయిగా ఆడుకొనే మంచి రోజు అసలు వస్తుందా రాదా?