పరిపూర్ణం
ఎప్పటి నుండో విభూదికే అంకితమైన నా నుదురు
సింధూరపు సిరులతో కళకళలాడుతుంది
అగరవత్తుల సువాసన మాత్రమే ఎరిగిన నా నాసిక
నీ దేహ సువాసనతో మైమరచిపోతుంది.
దిండుతో జతకట్టి కన్నీటిని పంచుకున్న నా కనులు
నీ భుజాన చేరి ఆనంద భాష్పాలు కారుస్తూ ఉన్నాయి
ఎప్పుడు బోసిపోయి ఉండే నా మెడ
నీ ముద్దుల హారాన్ని అలంకరించుకొని మురిసిపోతుంది.
ఎప్పుడూ కొప్పుగా ఉండే నా కురులు
మెత్తని మల్లెలతో జతకట్టి
వయ్యారాలు పోతున్నాయి
ఎప్పుడు చీర కొంగుతో బందీగా ఉండే నా నడుము
నీ చేతుల బిగి కౌగిలిలో స్వాంతన చెందుతుంది.
నీ రాకతో నిశివర్ణం దాల్చిన నా జీవితం
పంచవన్నెల చిలుకలా రెక్కలు తొడిగింది.
అడవి గాచిన వెన్నెల అనుకున్న నా జీవితం
నీ ప్రేమతో పరిపూర్ణమైంది….
రచయిత: శాంతి కృష్ణ