సఖి
రచన: పద్మజ రామకృష్ణ .పి
ఆకాశంలో నల్లని మేఘాలు నీ
కాటుక కళ్ళను తలపిస్తున్నాయి
మబ్బుల పయనాలు నీ చెలిమిలా
దోబూచులాడుతున్నాయి
చల్లని పిల్లగాలులు నను మెల్లగా
తాకుతూ నీ స్పర్శని గుర్తుచేస్తున్నాయి
మెరిసే మెరుపులు నను మురిపిస్తూ నీ
నయనాల కాంతులు కనబడుతున్నాయి
చిటపట చినుకులు నేలనుతాకి చిందులు
వేసే వేళ నా మదిలో నీ తియ్యని పలకరింపులుగా
మారి నను పులకరింపచేస్తోంది
గువ్వలు అన్నీ జతకట్టి గూళ్లకు చేరే వేళ
నా చెంత నీవు చేరే దారే లేదా సఖి
నీవు చెంత లేవని నా మనసు కాస్తంత చింతతో
ఉన్నా ప్రకృతిని ఆస్వాదించిన ప్రతిసారీ నాలో నీవై లీనమైపోయావు సఖీ.