ఆత్మ న్యూనత
కానీకి కొరగాని పేదవాన్ని
నా ఆస్తిపాస్తులు శూన్యం..
ఆకర్షించలేని నిరాకారున్ని
నాకు అందం బహుదూరం …
సమాధానాలు చెప్పలేని అభాగ్యున్ని
నేను నిరక్షరాస్యతకు కొలమానం….
ముందడుగు వేయలేని అమాయకున్ని
నా గుండె అధైర్యం నిండిన కుండ….
పలచని నిస్సత్తువ మాటలే నా నోటిన
జాలువారుతుంటాయి ..ఏమో?
నా ఆత్మ న్యూనతాభావం నా శక్తిని
అడవి కాచిన వెన్నెల చేసేసిందేమో?
అయితే ఆ మహమ్మారి…
న్యూనతను అధిగమించడమే నా తక్షణ కర్తవ్యం..!
రచయిత :చైత్రశ్రీ(యర్రాబత్తిన మునీంద్ర)
చాలా బాగుంది