ఆడజన్మే శాపమా?
రచన: పద్మావతి పి
ఆడి పాడే అల్లరియై ఆడపిల్లగా పుట్టాను
లేడీ లా గెంతులు వేస్తూ నవ్వులతో కేరింతలతో అందం ఆనందం నాదేనని పొంగిపోయాను..
ఎప్పుడొచ్చిందో ఏమో నాకే తెలియదు
అల్లిబిల్లిగా నన్నల్లుకున్న పరువంలో అడుగెట్టాను, యవ్వనవతి అయ్యానన్నారు..
మొదలయ్యాయి ఆంక్షలు, హద్దులు
*నవ్వు నాలుగు విధాల చేటంటుంటే* నవ్వడమే మరిచాను
గులాబీ నువ్వైనా చుట్టూ ముళ్లు ఉంటాయని మరువకు
*అరిటాకు వెళ్ళి ముళ్ళ మీద పడ్డా, ముళ్ళ మీద అరిటాకు పడినా నీకే నష్టం అని గుర్తించు*
గుమ్మం దాటితే గుంపులుగుంపులుగా తోడేళ్ళు చీల్చేద్దామా, రక్కేద్ధామ్మా అని ఎదురు చూస్తున్నాయి.. వంచించాలని
కాచుకొని ఉన్నాయ్ నిను ఛిద్రం చేసేద్దామని..
వావీవరుసలు మరిచిన నిను చీల్చుకు తినే రాబందులు
మానవత్వాన్ని మరిచి బరితెగించి ఆడది అయితే చాలని రెచ్చిపోతున్న నైచ్య నరాధములు
తల్లీ చెల్లికీ తేడాలే తెలియని కూతుళ్ళనే కాటేస్తున్న మృగాళ్ళూ
కళ్ళు మూసుకుపోయి మంటల మాడ్చేస్తూ,
రక్తపుటేరులై ప్రవహిస్తున్న ఆర్త నాదాలతో చెవులు చిల్లులు పడి పోతున్నాయ్..
ఆవేదనతో స్వేచ్ఛ స్వాతంత్ర్య అక్షర భావాలు చెల్లాచెదరై శిధిలాలై పోతున్నాయ్..
తరతరాలుగా ఆడజన్మే శాపమంటూ మౌనంగా రోదిస్తున్నాయ్..
లైంగిక వేధింపులతో అంతరించిపోతున్నాయ్..
******