చిన్న చూపు
రచన:: కవితా దాస్యం
ఒక గ్రామంలో నలుగురు స్నేహితులు చాలా స్నేహంగా ఉండేవారు! అందులోఒకడికి అవిటితనం! మిగతా ముగ్గురు అవిటి వాడైనా శివని అన్ని విషయాల్లో కొంచెం దూరం పెడుతూ ఉండేవారు! అది అతని మనసుని గాయపరిచిన మనసులోనే మదన పడి మన ఫ్రెండ్స్ కదా అని మళ్లీ వాళ్లతో కలిసిపోయేవాడు! ఒకరోజు సరదాగా కాలువ గట్టు వెంబడి నడుస్తూ ఉండగా అందులో ఒకడు కాల్వలో పడి కేకలు పెడుతుంటే మరో నిమిషమైనా ఆలోచన లేకుండా అవిటివాడు దూకుతాడు! షర్టు కాలర్ పట్టుకుని ఒడ్డుకి చిన్నగా ఈదుతూ తీసుకొచ్చి ప్రాణం నిలబడతాడు! తర్వాత ఫ్రెండ్స్ అందరూ పశ్చాత్తాపపడి ఇన్ని రోజులు నిన్ను ఎంత దూరం పెట్టిన అవసరానికి సాయం అందించి ప్రాణం నిలబెట్టావు! నీ రుణం ఎలా తీర్చుకోగలం! నువ్వు ఈరోజు నుంచి మా బెస్ట్ ఫ్రెండ్విరా అని అంటారు! అవిటి వాడైన శివ అంత ప్రాణంగా ఉన్న స్నేహితుడు పడిపోతే మీ ప్రాణం కై చూసుకున్నారు! కానీ కాపాడడానికి ముందుకు రాలేదు! అవిటి తనం అనేది మనిషి అవయవాలకి ఉంటే పర్లేదు! కానీ మనసుకి ఉండకూడదు! దానికి ట్రీట్మెంట్ లేదు బాగు చేయలేము! అని అన్న మాటకు మిగిలిన ఫ్రెండ్స్ ఎవరిని “చిన్నచూపు” చూడకూడదు! అని తమలో తామే సిగ్గుపడి తలదించుకుంటారు!
నీతి : ఎవరిలో ఏదో తెలియని శక్తి దాగి ఉంటుంది! అందరూ సమానులే అని తెలుసుకో వాలి!
***