ముడుచుకున్న బతుకులు
రచయిత :: రాధ ఓడూరి
యంత్రాలు వచ్చి మనిషి కి పని సుఖమైంది. కాని కాయకష్టం చేసుకొని బతికే పేదల బతుకుల్లో చిమ్మ చీకటినే నింపుతోంది వాటిని కొనే శక్తి లేక.
“ఏంది బిడ్డా అట్లున్నవ్! ఇయ్యాల పనికి పొలేదెేంది!?” మట్టి పొయ్యి వెలిగిస్తూ అడిగింది యాదమ్మ కొడుకు శివరాంని.
ఆర్డర్ కోసం వచ్చిన మట్టెలు తయారుచేస్తున్న శివరాం తల్లి మాటలు వినపడినా కూడా సమాధానం చెప్పకుండా మౌనంగా తన పని తాను చేసుకుంటూ పోతున్నాడు.
యాదమ్మ కి అలవాటైపోయింది కొడుకు మౌనంగా ఉంటే వెంటనే సమాధానం కూడా తన దగ్గరే ఉంటుందని గ్రహించి వెంటనే “ఔ….యాదికొచ్చింది. ఇయ్యాల గదేదో పండగ కదరా!? ”
అప్పుడు నోరు విప్పాడు శివరాం ” మేడే అమ్మా! ఇయ్యాల” అంటూ చిరాగ్గా సుత్తి పక్కన పడేసి తల్లి మట్టి పొయ్యి మీద కంకులు కాలుస్తుంటే ఆమె పక్కనే వెళ్ళి కూర్చుని చూడసాగాడు.
బాగా కాల్చిన కండిని కొడుకు చేతికి ఇస్తూ ” బిడ్డా! మనం బంగారం, వెండి నగలు చేత్తోని తయారుజేసినంత మాత్రాన మన కొంపలు బంగారం కావు రా!
ముడుచుకున్న బతుకులేరా! మేడే అంటే మన బతుకుల అర్థం ఇదేరా! “.
మట్టి పొయ్యి వైపు తిరిగి దాని మీద నీళ్ళు పోసి ఆర్పేసి కొడుకు చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని “మిషన్లోచ్చినంక మనసొంటోళ్ళ బతుకులు బుగ్గేరా. ఈ యాతన పడలేక మీ నాయన సచ్చిపోయిండు.. నిన్ను నన్ను ఈడొదిలేసీ..” అంటూ ఉప్పొంగుకొస్తున్న కన్నీళ్ళని చీర కొంగుతో తుడుచుకుంది.
శివరాం తల్లి చేతిని నిమురుతూ “అమ్మా! కాయ కష్టం జేసైనా నిన్ను పోషించుకుంటనే. మిషన్ల దేముందే!? పైసలు దాచైనా మిషన్ కొంటా” అంటూ అక్కడినుంచి వడీ వడిగా వెళ్ళిపోయాడు.. మనసులో మధనపడుతూ.
***