నాన్నేమూలం
రచన: యువశ్రీ బీర
కుటుంబ వృక్షానికి
తాను వేరై,
తన వంశ వృక్షానికి మమతల నీరై…
ఎండకు ఎండుతూ, వానకు నానుతూ…
ఆటుపోట్లకు
అగచాట్లకు ఎదురునిలిచి…
అందంగా ఎదగాల్సిన పచ్చని కొమ్మలు
తన
పిల్లలు…
చిలువలు పలువలుగా ఎదుగుతుంటే…
అహంకారం,
స్వార్ధం
ఈర్ష్యా ద్వేషాలను కత్తిరిస్తూ…
మంచితనం,
మానవత్వం
మమకారాల మరువంతో…
అనురాగాల
పరిమళాలు వెదజల్లే సుమాలతో… అనుబంధాల మేలైన దారంతో
మాలకట్టి…
అందమైన
ఆకృతిని తన పిల్లలకివ్వాలని…
తన సారథ్యంలో
పెరిగిన పిల్లలు…
తనకన్నా ఎత్తునుండాలని,
తన ఉనికిని
నిలపాలని…
పలువురికి నీడై,
సమాజాభివృద్ధిలో
వారూ… తోడవ్వాలని
“తాను నేలలోపలే చీకటిలో వేరులా ఉంటూ”…
తమపిల్లలు అంబరాన్ని అందుకోవాలని తపనపడే వృక్షమే నాన్న…!
***