నిత్య నూతన సౌందర్యం
అప్పుడే నిదురనుంచి
మేల్కొంటున్న పడతి కనుల్లా…
అరవిరిసిన సుమాలు…!
చెదిరిన కళ్ళ కాటుకలా…
చెల్లాచెదురుగా ఆకాశంలో
పయనించే మేఘాలు…!
నుదుట స్థానభ్రంశం చెందిన కుంకుమలా…
కాసింత సిందూర వర్ణం పులుముకొని…
అందమైన అనుభూతిని తలచుకుంటూ అరనవ్వుతో విచ్చుకున్న ఆమె అధరాల్లా…
మబ్బుల దుప్పటి తొలగించుకుని…
అప్పుడప్పుడే ఉదయిస్తున్న సూరీడు…!
వనిత తలారా స్నానించి కురులారబెట్టుకుంటున్నట్లుగా..
వర్షంతో నిలువెల్లా తడిసిన తరువులు…
పత్రదళాలపై నిలిచిన నీటిబిందువులు…
సిగ్గుతో ముడుచుకున్న ముదితలా పూమొగ్గలు…!
నిశిలో పరిమళాలను పంచి
తృప్తిగా నేలపై రాలుతూ
అలసి సొలసిన పారిజాతాలు…
గిలిగింతలతో మురిసిన
ఉవిద హృదయ ప్రతీకలా…
మంచున తడిసిన మల్లెపూవు…!
స్త్రీ ఒక్కో జీవన దశలో
ఒక్కో లావణ్యం…
ప్రకృతి వివిధ ఋతువులలో
ఒలికించే సౌందర్యంలా…!
నిత్యమూ కాంచినా
నిత్యనూతనంగా గోచరిస్తూ…
పగలు పరుగులు పెడుతూ ప్రకాశిస్తూ…
తారల తళుకుల సొగసులతో…
చంద్రవదనయై వెన్నెల పంచుతూ…
రేయిలో హాయిని కలిగిస్తూ…
ప్రకృతి ప్రతిరూపమే స్త్రీ…!!!
రచయిత :: చంద్రకళ. దీకొండ