పేరంటం
కరోనాను లెక్కచేయక నోటికి మాస్క్…చేతికి గ్లౌజ్ తొడిగేసి…
మన జాగ్రత్తలో ఉంటే ఏమి కాదంటూ…
బయటకు బయలుదేరుతున్న నన్ను…
“ఏమండీ!… పాదపూజ” అంటూ అపేసిన నా సతీమణిని చూసి…
అలనాటి పాదపూజను తలచుకుని ఉబ్బితబ్బిబైన నన్ను…
లోపలికి పిలిచి…
చీర రవిక తొడిగేసి…
రెండు చేతులనిండా గాజులతో అలంకరించేసి…
కాళ్లకు మందంగా పసుపు రాసేసి…
ఇస్తినమ్మా వాయనమంటూ… నా చేతుల్లో పూలుపళ్లు పెట్టేసి…
పోతుపేరంటాలను చేసిన నా సతీమణిని
ఏమనాలో తెలియకా…
ఈ ఆడంగి అవతారంలో బయటకు వెళ్లలేకా…
ఇంట్లో కూర్చోలేకా… నలిగి నలిగి… చచ్చి చచ్చి…
ఇదేమి చిత్రమే తల్లి…
అంతా ఈ కరోనా మహత్యం…