ప్రేమ చాలు

ప్రేమ చాలు
(తపస్విమనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య పత్రిక)

రచన: VT రాజగోపాలన్

వరూ.. చెప్పండోయ్ శ్రీవారూ, ఏం చెప్పమంటావ్,  మీరేగా వరూ అని సాగదీసి పిలిచింది అంటూ చిరునవ్వుతో బదులిచ్చింది. ఆ చిరునవ్వంటే, వరూ గోముగా బదులిస్తుంటే, ప్రవీణ్ కు చాలా ఇష్టం. అవునుకదా, రానురాను మతిమరుపు ఒకటి.
ఇదిగో శ్రీవారు నా దగ్గరికొస్తేనే మీకు మతిమరుపు, కొసమెరుపు అన్నీ వస్తుంటాయి. ఆ..కొసమెరుపంటే గుర్తొచ్చిందోయ్, మన ఇన్ని సంవత్సరాల పయనంలో నాకిది కావాలని అడగలేదు కదా వరూ.
రిటైరైన పైకమొచ్చిందే, ఏం కావాలో అడుగు
తీసిస్తాను. నా వరూకి నేను ఏదో చేసినాను అన్న తృప్తి ఉంటుందే నాకు. అది కాదండీ మీరు ఏం మాట్లాడుతున్నారు. మీ ప్రేమ చాలండీ నాకు, ఇప్పుడు నాకే, తక్కువని అలా కాదే, ఇదిగో వినండోయ్ శ్రీవారు, ఎదిగిన పిల్లలున్నారు, వారికి మంచి చేయాల్సినవి ఉన్నాయి, అత్తా మామల ఆరోగ్య విషయాలు గుర్తుంచుకోండి, పైసలు దుబారా చేయకండి. అంటూ వంటగదిలోకి వెళ్ళింది. వరూ అనే వరూధిని. ఈ మంచి మనసుకే కదా నేను లొంగిపోయింది. ఇది తప్పని అక్కా, చెల్లెళ్ళు, బంధుగణాలు. నన్ను భార్యా విధేయుడని దెప్పి పొడుస్తున్నా. అంటే అన్నారులే. నా వరూకే కదా నేను విధేయుడను, నాకా చాలా సంతోషం, ఇది  చాలు అనుకుంటూ, ప్రవీణ్, లొంగిపోవడం నా తప్పని అనిపించలే అని మనసులో తలిస్తే,  ఏమండోయ్ శ్రీవారూ, ఎవరికి లొంగిపోవడం, తప్పు అని. ఏంలేదోయ్ ఓ కప్పు కాఫీ ఇస్తావని. ఆ.. ఆ.. తీసుకొస్తానండీ. ఈ మనసుకే కదా నేను నీకు లొంగిపోయింది.