సరళ సరళి
(తపస్విమనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య పత్రిక)
రచన: బళ్ళమూడి రాఘవేంద్ర శ్రీనివాస్(r9)
సూర్యోదయం అయ్యింది ప్రతి రోజులాగే సరళ లేచి తయారైంది స్కూల్ కి వెళ్లడానికి. కానీ ఆ పసి హృదయానికి తెలియదు ఆ రోజు తన జీవితంలో ఒక మార్పు జరిగే రోజని. హడావిడిగా తయారవుతున్న పాప నాన్న ప్రసాదు ‘సరళ తయారయ్యావా లేదా’ అని అడుగుతున్నాను. మీదే ఆలస్యం పాప ఎప్పుడైనా లేట్ చేసిందా చురుగ్గా తయారైపోదు, అంది సరళ అమ్మ గౌతమి. టాటా అమ్మ అంటూ సరళ, వెళ్లి వస్తా అంటూ ప్రసాదు గౌతమికి చెప్పి బయలుదేరారు ఇద్దరు.
గేటు దగ్గర వదిలి జాగ్రత్తగా లోపలికి వెళ్ళిపో అని చెప్పి రోజు లాగా ఆఫీస్ కి వెళ్ళి పోయాడు ప్రసాద్. లోపలకు వెళుతూ అక్కడా గేటు దగ్గర పక్కకి కూర్చున్న అవ్వని చూస్తూ లోపలికి వెళ్ళింది సరళ.
మధ్యాహ్నం భోజనం సమయానికి స్కూల్ గేట్ దగ్గర తొంగిచూసి లోపలికి వెళ్ళింది అవ్వ అక్కడే ఉంది. సాయంకాలం స్కూలు వదిలేశాక బయటకు వెళుతూ చూసింది అవ్వ అక్కడే ఉంది. అమ్మ కోసం ఎదురు చూస్తూ సరళ అవ్వని చూస్తూనే ఉంది. ఆగలేక వెళ్లి అడిగింది ‘అవ్వ ఎందుకు ఉన్నావు పొద్దున్నుంచి ఇక్కడ, ఇంటికి వెళ్ళచ్చు కదా’ అని.
‘అనాధను తల్లి’ అంది అవ్వ. ఆ మాట విన్న చిన్న హృదయానికి సరళకి అర్థం కాలేదు. అనాధ అంటే ఏంటి అని అడిగింది. నాకెవరూ లేరు అమ్మ నేను ఇక్కడ కూర్చుంటే ఎవరైనా అన్నం పెడతారని కూర్చున్నా అమ్మ అంది అవ్వ. అవునా అయితే పొద్దున్నుంచి ఏమీ తినలేదా రోజు ఇంతేనా ఎక్కడ ఉంటావు మరి అని అడిగింది అవ్వని. ఇక్కడే తిరుగుతూ ఉంటాను అమ్మా అంది అవ్వ. సరళ తన దగ్గరున్న బిస్కెట్లు ఇచ్చింది అవ్వకు. ఈ లోపులో వాళ్ళ అమ్మ వచ్చింది ఇంటికి తీసుకు వెళ్లడానికి. ఇంటికి చేరాక రాత్రి అమ్మ నాన్నలని ఎవరూ లేకపోతే అనాధ అంటారు అంట కదా అమ్మ, ఈ రోజు స్కూల్ దగ్గర బయట కూర్చున్న అవ్వ తో మాట్లాడాక తెలిసింది నాకు. ఇలా పాపం చాలా మంది ఉంటారు నాన్నా అంది అమ్మ. నాన్న అమ్మ అయితే ప్రతిసారి నా పుట్టినరోజుకి నాకు బొమ్మలు వద్దు, ఆకలి కోసం ఉండే వాళ్ల కోసం సహాయం చేద్దాం మనకు చేతనైనంతలో. ఆనందించి సరే అన్నారు తల్లిదండ్రులు. మర్నాడు మళ్ళీ సరళ కి అవ్వ కనిపించలేదు. మరి ఇంకెప్పుడు కనిపించ లేదు, కానీ ప్రతి పుట్టినరోజుకి సరళ మాత్రం సహాయం చేస్తూనే ఉంది.