అంశం: చీకటి వెలుగులు
వెన్నెల వెలుగులు
రచన: సావిత్రి కోవూరు
నవమాసములు మోసే నాకు తొలిసారిగా
నీ పాద స్పర్శ తో పరవశమై,
ఎప్పుడెప్పుడు నిను కని తరిద్దామా అని పులకింతల కలలు కంటుంటే,
నీ బోసి నవ్వుల కాంతులు గృహమంతా వెలుగుతుంటే చీకటి వెలుగులకు స్థానం ఎక్కడుంది.
పసికూనగ నీవుంటే, పదిలముగా పట్టుకొనగా పట్టుకుచ్చులా నీ మేని స్పర్శతో, జగజ్జేతగా నేను మురిపెముగా చూసుకుంటే
సూర్యోదయానికి మునుపే, సుతిమెత్తని చిన్ని నీ పాదాల తాకిడితో నా వొంటిని తడుముతూ,
ఆ, ఊ లతో సుప్రభాత గీతాలు ఆలపించి గులాబీల పాద స్పర్శ మధురముగా పలకరించగా,
నీ ఆ, ఆ, ఊ, ఊ, లకు కోరస్ గా నే జత కలిస్తే నాకిక చీకటి వెలుగుల తో పని ఏమి
బుడిబుడి అడుగులు వేస్తూ తూలి నీవు పడిపోయి బోరున ఏడుస్తుంటే,
నీ కన్నుల నీలాలు నేల రాలనీయక, నా ఎదకు నిన్ను హత్తుకుని నీ తడి చెక్కిళ్ళకు ముద్దిడగా,
ఏడుపు మరిచి నీవు హాయిగా ఒడిలోన చేరి,
నీ చిన్ని బొజ్జ నింపమని, కాంతులీనే నీ మోము చూస్తే చీకటి వెలుగులతో పని ఏమి నాకు,
బొజ్జ నిండా పాలు తావి ఆదమరచి నిద్రిస్తే,
పట్ట పగలైనా నాకు చీకటే కద,
ఆటలతో, ముద్దు ముద్దు మాట్లాలతో నన్నలరిస్తే అర్థరాత్రి అయినా నాకు వెన్నెల వెలిగే కద.
అల్లరెంతో చేస్తుంటే, ముద్దుగా నేనదలిస్తే, అలిగి నీవు మూలన కూర్చుంటే, అదియే నాకు చీకటి,
బుడి బుడి అడుగులతో వచ్చి, నన్ను హత్తుకుంటే,
నా మది పులకరించి పన్నీరు చిలుకగా అదియే నాకు వెలుగుల పందిరి.