ఆహ్వానం ఎప్పుడో

ఆహ్వానం ఎప్పుడో

రచన::లోడె రాములు

ఈశ్వరా..!
మాములు ప్రయాణానికే ఎన్నో సర్దుకుంటాం…
ఉన్నవారికి ఎన్నో జాగ్రత్తలు చెప్పి వెళతాం..
నిర్వర్తించాల్సిన భాద్యతలన్ని నెరవేర్చి ..
మళ్ళీ త్వరలోనే వస్తానని..చెప్పి ఆనందంగా ఆ ప్రయాణాన్ని ఆస్వాదించడానికి,
కొన్నాళ్లు కొత్త శక్తి కోసం…
మనసు ఉల్లాసం కోసం..
ఆనందం కోసం వెళుతుంటాం…

అలాగే జీవిత చరమాంకం లో అయితే చాలా వరకు
భాద్యతలన్ని తీర్చుకొని..
ప్రయాణం కోసం ఎదురుచూపు చూస్తుంటాం..
ఆహ్వానం ఎప్పుడు వస్తదా ..! అని,
ఏ టైం లో హడావిడిగా తీసుకెళ్తాడో అని ..రెడీగా ఉంటాం..
ఇలా అయితే పర్వాలేదు..

కానీ …
ఆ చివరి దశలో..నానా రోగాలు..
అవస్థ పెడుతుంటే..
శరీరాన్ని జల్లెడలా పొడుస్తుంటే..
పిల్లల ఆస్థుల్ని..జేబుల్ని..
గుల్ల చేస్తుంటే..ప్రేమ స్థానంలో..
లోలోన ఎప్పుడు పోతాడురా..బాబూ.. అని
చీదరించుకొంటుంటే..
అనాథ గా వదిలేసి పోతే..
ఒకటి..రెండు..కూడా ఎప్పుడొస్తున్నాయో..
ఎలా ఉన్నామో..
కూడా తెలియని అపస్మారక స్థితిలో ఉండడం కన్నా..
ఊపిరి చక్కగా అడుతున్నప్పుడే…
అందరి వద్ద సెలవు తీసుకొని…
ఆనందంగా మరణశయ్యపై ఊరేగింపుగా వెళుతుంటే..
ఆ ఆత్మానందమే కావాలి..
అకస్మాత్తుగా ఎక్కడి కార్యక్రమాలు అక్కడే వదిలేసి..
హడావిడిగా హఠాత్తుగా…
గద్దోచ్చి పిల్లను ఎత్తుకెళ్లినట్లు మధ్యలోనే..
ఎవ్వరికీ ఏమీ చెప్పకుండా ,
ఎక్కడికో తెలియకుండా..
తిరిగి రాని లోకాలకు వెళితే..
మా కోసమే జీవిస్తున్న..
మమ్మల్నే నమ్ముకొని వచ్చిన..
అభంశుభం తెలియని లేగ దూడలు…
నిండు పచ్చని జీవితం..
అగాధం లో పడిపోతే..

జీవితాన్ని ఇచ్చిన వాడికే తీసుకెళ్లే హక్కు ఉండొచ్చు…
కానీ..
ఇచ్చినప్పుడే చెప్పాలిగా…
ఎంత సమయంలో తిరిగి ఇచ్చేయాలో..వచ్చేయాలో..
ఇది కనీస వ్యాపార ఒప్పందం కదా…

క్షణం క్షణం బిత్తర చూపులతో..
భయంతో బతికే బతుకు ఒక బతుకేనా..
ఇలాంటి బహుమతా నీవిచ్చింది.. అందుకేనా..
మాకు మతిమరుపు వరాన్నిచ్చావు
సమయంచూసి..
దెబ్బ కొడుతున్నావ్…
అప్పుడు తెలుస్తుంది..
నీవంటూ ఒకడివి వున్నావని..