అల్ప సంతోషిని..
రచన: డాక్టర్ అడిగొప్పుల సదయ్య
ముద్దులొలికెడి లేత- మొగ్గలగు బాలకుల
బోసి నవ్వులలోన-పూసె పువ్వుల జూస్తె,
డస్సిపోయిన పండు- టాకులగు వృద్ధులకు
ఊతలా కర్రనై- చేతిలో నేనుంటే,
కల్లలసలేలేని- ఎల్లలెరుగని వడితొ
విహరించు పులుగులే- వెలుగుతూ కనబడితె,
పచ్చలు,కెంపులతో- పరగ ముస్తాబయ్యి
నిగనిగలుపోవుచూ- నగములగుపడినపుడు,
ఆకాశ వీధిలో హరివిల్లు- విరబూసి
రంగులను వెదజల్తు- రమ్యముగ కనబడితె,
బెదురుచూపులతోడ-బేలలై చరియిస్తు
మేతకై యేతెంచు- మెకములగుపడినపుడు,
ఎత్తైన కొండపై ఏడేడు లోకాల
నేలేటి దేవుడే నేరుగా కనబడితె,
అల్పసంతోషినే నమిత హర్షుడనౌదు
నందసుత! నీకన్న నానందమేముంది?