(అంశం: “ఏడ తానున్నాడో”)
అర్ధాంగిగా…
రచన: జీ వీ నాయుడు
ఏడతానున్నాడో అంటుంది
నా మనసు తెలుసు కున్న పడతి
నాకోసం ఆ వనిత పడి గాపులు
పాపం తనకు ఎన్నో నిద్ర లేని రాత్రులు
ఎందుకు నీకు నా ఫై అంత ప్రేమ అంటే
ఆమె నోట జాలువారే పదరత్నాలు
వర్ణణకు సైతం దొరకక యోచిస్తున్నా
నా మదిని దోచిన నా హృదిని
వర్ణించలేక హృదయం లో దాచుకున్నా
నిత్యం తన నామ స్మరణ లోనే
కాలం గడుపుతున్నా బహు కష్టం గా
నేడో, రేపో, వారమో, నెలో, ఏడాదో
తెలియదుగాని మొత్తానికి కాల చక్రం
గిర్రున తిరిగేలా సూర్య భగవానుడికి
భూదేవి తో పాట ముక్కోటి దేవతలకు మొక్కుకున్నా, ముడుపులతో
ఏడతానున్నాడో అన్న వనితను
అక్కున చేర్చుకున్నా అర్దాంగిగా…