(అంశం::”ఆకాశానికి నిచ్చెన”)
అత్యాశ తగదు
రచయిత :: మోదేపల్లి. శీనమ్మ
నీటి బుడగల లాంటి జీవితాన
నేలపై సుందరంగా ఉన్న రంగులెన్నో
నాటకీయ నాజూకు పరిణామాలలో
మధురజ్ఞాపకాలను ఆస్వాదిస్తూ
చేరువైన బంధాలను ఆప్యాయంగా
మమతానురాగాల అనుబంధాలతో
గడుపుక్షణాలు ఆనందాలతో
మధురానుభూతులు కావా
అందని వాటికోసం అలసిపోతూ
ఎదురుచూపులు చూడనేల…
నవనూతన వసంతం ఎక్కడో లేదు
ఇష్టానికి వ్యామోహానికి తేడా తెలుసుకుని
మనం నిల్చున్నది నేల పైనా లేదా
మంచు తెరలపైనా అని గ్రహించిన నాడే
మనసు మల్లె వలే స్వచ్ఛముగా పరిమళిస్తుంది
ఏదో కావాలని ఆశపడి రేపటి ఉదయాన్ని కనుమరుగుకానీయకు
దాహమేస్తే గుక్కెడు నీళ్లు సరిపోవునుగా
అవిరైపోయే ఆశలు దాహాన్ని తీర్చలేవు
ఆశ పడి దేనినైనా పొందవచ్చు
అత్యాశతో అందనివాటికి అర్రులు చాచకు నరుడా…