హృదయం లేని ప్రేయసి
రచన::పద్మావతి తల్లోజు
కాలమనే కదిలే కలం లో
నీ స్నేహమనే సారాన్ని నింపి
నీ కమ్మని ఊహల
అక్షరాలతో మలచిన
అనుభవాల పుటల దొంతరను
ఆరాటంతో తిరిగేస్తున్నా..,
నీవిచ్చిన కన్నీటి భాష్పాలలో
పన్నీటి భాష్యాలను కనుక్కుంటూ
పోగొట్టుకున్న గత స్మృతులను
ఒక్కొక్కటే వెతుక్కుంటూ..,
నా ఊపిరిగా మారావనుకుంటే
ఒక ఊహ గానే మిగిలిన
నీకోసం ఎదురు చూస్తూ
నీవు తిరిగి రాకూడదని కోరుకుంటూ
పాడుపడిన నా గుండె గదిలో
చీకటిలో ఓ మూల
ఒదిగి నిల్చున్నాను నేస్తం!
కరిగే కాలానికి గాలం వేస్తూ
బరువెక్కిన గుండెను
శిలగా మోస్తూ..,
అంధకారంతో మౌనాన్ని పెనవేస్తూ
కీచురాళ్ళకు నా బాధలో భాగస్వామ్యమిస్తూ..,
ప్రపంచాన్ని నేనే వెలివేస్తూ..,
ఒదిగి నిల్చున్నాను ఓ మూల
నీవు రాకు నేస్తం!
నా ఎద వీణపై
ప్రణయ రాగాలు పలికించకు
ఆ సంగీతంలో నేను
తన్మయుడనయ్యే వేళ
నిర్దాక్షిణ్యంగా ఆ వీణతంత్రులు తెంపి
కనుమరుగవుతావు
అందుకే చెయ్యి చాచి అర్థిస్తున్నా!
ఓ హృదయం లేని ప్రేయసి!
నా గుండె గదిలో చేరి
దానిలోని చీకటిని తరమకు
మిగిలిన ఆ ఒక్క నేస్తాన్ని
నాకు దూరం చేయకు!!