కాల్చేసిన దీపం…
రచన :: శివానంద వింజమూరి
మాటీవీ లో ఆ దీపం వెలిగితేనే...
మా ఆవిడ ముఖంలో వెలుగులు మొదలౌతాయి.
కూర బాగుంటుంది ఆ రోజు కథ సుఖాంతం అయితే
లేకుంటే ఆకుకూరలు వాడిపోయాయంటూ వంటసాల వేడెక్కిపోతుంది.
తన ఊహల మాదిరి పాత్రలు నడుచుకోలేదంటే
సరిగా మలచలేదంటూ దర్శకుడిని వంట పాత్రలతో పాటు కడిగి ఆరేస్తుంది.
చంటోడు ఆకలి అంటే వాణిజ్య ప్రకటనల విరామం కోసం
వేచి చూడమంటూ కనులతోనే శాసిస్తుంది.
అప్పుడప్పుడు మెరిసే ఆ కథను అందుకోవడానికి
తను తీవ్రంగా ప్రయోగించే ధారణశక్తి కి అడ్డొస్తే నాకు దారుణభంగమే.
పక్కింటి పిన్ని గారు తను చెప్పే భవిష్యత్ ధారావాహికకు సరిగా స్పందించలేదని
మా కరివేపాకు చెట్టు పై చేయి పడకూడదంటూ కఠిన ఆంక్షలు పెడుతుంది.
కథలోని బాధనంతా తనమీద వేసుకుని రేపు ఏమవుతుందో అని
వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ గృహాన్ని కన్నీటి సాగరంలో ముంచేస్తుంది
అనుకోకుండా ఆనందం కలిగితే అదే రకం చీర కావాలంటూ ఆజ్ఞాపిస్తుంది.
ఆ ధారావాహిక చేసే దారుణాలు కళ్ళారా చూడలేక నేను నా కార్యాలయం వీడినా
అక్కడ అక్కడ తిరిగి అయిపోయాక మాత్రమే అడుగుపెడుతున్నా కొంపలో….