(అంశం : నా అల్లరి నేస్తం) నా నేస్తం
రచన :: వడలి లక్ష్మీనాథ్
మరచి పోలేదు ఆ మధుర జ్ఞాపకాలు,
మదిలోనే మెదులుతున్నాయి.
నీ తోడుతో నే పొందిన ఆనందం,
నీ లోటులో మారాయి ఆశ్రువులుగా.
నిను చూడని ఉదయం లేదు,
నిను కాదని నడిచిన నడక లేదు.
పద్నాలుగు సంవత్సరాల మన ప్రయాణం,
పదిలం చేసాయి,
మరపురాని స్మృతులెన్నో.
నా బాధలో నీ చూపు,
ఆ చూపుతో వచ్చేది ఓదార్పు.
నా నిరీక్షణ లో నువ్వు మానేసిన
నిద్రాహారాలు,
తిరిగి ఇవ్వడంలో
అయ్యాను నేను విఫలం.
బీచ్ లో పరుగెత్తిన నీవు
భయ భ్రాంతులకు లోనైన నేను,
రోడ్డు మీద నీ నడక,
కాపాడాలని నా తపన.
నీ సాన్నిహిత్యంలో నే పొందిన సంతోషం,
అయినది నాకు తిరిగి ఇవ్వలేని భారం.
నీ పేరుతో నాకు గుర్తింపు,
అన్నీ కలిపి అయ్యాను నేను
” పండు వాళ్ళమ్మను”.
కనిపించడంలో నీవు శునకం,
నాకైతే నువ్వు కనకం.
నా హృదయం లో నివసిస్తున్న
నీవే నా ప్రియ నేస్తం.