నిమిత్తమాత్రుడను
(తపస్విమనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య పత్రిక)
రచన: మహేష్ వూటుకూరి
కుప్ప తొట్టిలో బిడ్డడు
ఏ కన్న తల్లి బిడ్డడో
ఆ తల్లికి ఏ కష్టమొచ్చిందో
జాలి తలచి జోల పాడాను
మలిన మంటిన పసి దేహాన్ని
నా తుండు గుడ్డ తో తుడిచాను
గుక్క పట్టి ఏడుస్తుంటే
పాలు పట్టి నిద్రపుచ్చాను..
అంతే
ఒక బంధంగా పెనవేసుకుంది
అనుబంధమై
అణువణువును తడిమింది.
ఒదిలి వుండలేని స్థితికి తెచ్చి
అస్థిరమైన నా మనసులో
సుస్థిరమై నిలిచింది..
ఈ పూరి గుడిసెలో
నా ఒంటరి తనానికి
ఆ నవ్వుల చిన్ని తల్లి
నందివర్దన మల్లే వికశించి
ఈ ఒంటరికి వందేళ్ళ బలమై మొలిచింది..
కాలం కంటి రెప్పలో
లేత పసితనం
వెలుగును చూస్తోంది.
గత గాయం తెలియక
బోసినవ్వులు వాడని పువ్వులై
ఆనంద పరవశాలై పలుకరిస్తున్నయ్.
కాలం విచిత్ర ఆటలో
ఎవరినెవరినో కలిపేస్తుంది
కాలం మహిమాన్వితమైనదనేది
కాదనలేని సత్యమై కళ్ళముందు
సాక్షాత్కారమై నిలచి నన్ను నడిపిస్తోంది..