తీరైన కాలం
రచన :: మంగు క్రిష్ణకుమారి
అమ్మ గడియారమా! ఆనాడు నన్ను ఏడిపించేదానివి!
‘చక చకా’ పరిగెడుతూ!
ఇలా నిద్ర పట్ట భయం అలా లేపేసేదానివి!
నేను భయంగా
గాభరాగా పరుగులు పెడుతూ అన్నీ చేస్తూ బాక్స్ లు కడుతూ!
ఇంటిల్లి పాదికీ ఏ లోటూ లేకుండా చేసీయాలనీ!
సరయిన వేళకి కొలువు చోట వాలాలని!
మధ్యలో నీ పక్క చూడాలంటే దడే!
ఎందుకైనా మంచిదని ముందు గదిలో నిన్ను
ఓ పావుగంట ముందే ఉంచేదాన్ని!
నీ ఆగని అలుపెరుగని పరుగులు నాకిలాటి రోజుని కానుకగా ఇచ్చేయి!
శాశ్వతంగా ఖాళీ అయిన పెద్దల మంచాలు!
విదేశాల్లో పిల్లలు! తీరి పోయిన గృహ, ఉద్యోగ బాధ్యతలూ!
నాలాగే ఎప్పుడో తప్పితే కదిలి రాలేని తోడపుట్టిన వాళ్లూ!
ఇంకా నా మీద కోపమా! గడియారమా!
కళ్లు మూసినా తెరచినా పట్టని నిద్ర!
ఆశగా నిన్ను చూస్తే కదలడం మానేసి
నువ్వూ! నీ నవ్వూ!
ఓ పావుగంట నిన్ను వెనక్కి తోసేస్తే సరి!
అయినా నిన్ను చూడాలంటే దడే!
నాతో పాటూ నువ్వూ వృద్ధురాలివయేవా
నడక మర్చిపోయేవా! ఏమో!
ఏమీ కాకుండా గడిచిపోతూ ఏళ్లకి ఏళ్లూ!
పొద్దే గడవదు ఎలా అంటూ నాలాటి వాళ్లూ!
***
