ఉగాది అల్లరి
సంవత్సరం పొడుగునా అసలు వినిపించని కోయిల గానం
చైత్ర మాసాన వినిపించే కమ్మని గానం
చెట్టు ఆకుల మధ్య కనిపించలేదు నా కళ్లకి
అపుడే చెట్టుకి కాసే పచ్చి మామిడి.
తీయని బెల్లం తిందాం అని వెళ్లా
చప్పున చూసిన అమ్మ కొట్టింది నన్ను
అలిగిన నా మోము చూసి నవ్వుతోంది అపుడే పూసిన వేప పువ్వు,కదిలే గాలికి హాయిగా..
చిన్నగా రాలే ఆ పువ్వు నన్ను చేరటానికి,
నా మీద నుండి పక్కకి జారే పువ్వు
అలిగిన నేను తిరిగా పక్కకి కొంచం పొగరుగా
నా చెయ్యి తగిలి పడిపోయింది ఉప్పు
ఆ శబ్దానికి చూసా నేను పక్కన ఉన్న పులుపుని కానీ
అది హాయిగా విశ్రమించేను అపుడే ఉదయించే సూర్యుడి వెలుగులో..
నాకు పెరిగింది కోపం ఒంపేసా గాసులో నీళ్ళు కింద ఉన్న ఉప్పు మీద..
కానీ ఆ నీళ్ళు పరే అక్కడే ఎండకి ఎండుతున్న కారం దాకా…
చిరాకుగా వాటిని చూసి నేను వెళ్ళిపోయా పక్కకి…
కాసేపటికి చూసిన నాకు కనిపించే అందమైన ఉగాది పచ్చడి…
రచన: కొఠారు నాగ సాయి అనూష