(అంశం:: “చాదస్తపు మొగుడు”)
వాడంతే
రచయిత :: గుడిపూడి రాధికారాణి
పెళ్ళి అయిన కొత్తలో
మొట్టమొదటి సారి
పుట్టిన రోజని
చిట్టి గారెలు చేస్తే
నూనెలో దేవానని
దేవుడా అన్నాడు
చక్కెర పాయసం చూసి
చక్కెర వస్తుందేమోనని
చతికిలపడ్డాడు
వెండి కంచము తెచ్చి
వేడిగా వడ్డిస్తే
కడిగావా సరిగా అని
కంగారుపడ్డాడు
వెన్నెల్లో పక్కేసి
వెచ్చగా ఆనుకుంటు
వెన్నెల బాగుందంటే
దోమలుంటాయేమోనని
ఓడోమాస్ తీసుకుని
ఒళ్ళంతా పూసుకునే
కళ్ళలోన కళ్ళు కలిపి
కౌగిళ్ళను అడగబోతె
మంచినీళ్ళు లేవగానె
తాగాలని నీతిబోధ
లేత తమలపాకులతో
వేళ్ళకి చిలకలు చుడితే
ఎడమ చెయ్యి వాడానని
తిట్టెను చాదస్తపోడు
పూజకి కోసిన పూలని
పురుగుందేమోనని
పూటంతా వెతుకుతాడు
నే కడిగిన కూరలనే
తను మళ్ళీ కడుగుతాడు
పిల్లి ఎదురు వచ్చిందని
పిచ్చికేకలేస్తాడు
బల్లి మీద పడిందంటు
బంతిలాగ గెంతుతాడు
విధవరాలు ఎదురొస్తే
విసురుగ తిరిగొస్తాడు
వాడంతే! చాదస్తపోడు
అయినా నా మొగుడు
నా బంగారు కొండంతే.
ఎందుకంటే..
వాడు కోపిష్టోడో
పాపిష్టోడో
ముదనష్టపోడో
కాదుకదా!
జస్ట్..
చాదస్తపోడు..
అంతే..