నిరీక్షణ
రచన: సావిత్రి కోవూరు
ఈ నిండు నిషీధి లో సన్నని కాంతి రేకవై అగుపిస్తావని,
నా రంగుల ప్రపంచంలో హరివిల్లులా సంతసమందిస్తావని,
నీలి నీలి ఆకాశంలో చల్లగ నవ్వే చందమామలా వెన్నెల అందిస్తావని,
తళతళలాడే తారలుగ కాంతులు అందిస్తావని,
ఈ చిరు దీప సాయంగా ఏకాకిగా ఈ నిర్మానుష్య సౌధంలో,
ఈ సుడిగాలికి భయంకరంగా చలించే భారీ తరువుచెంత,
రెపరెపలాడే నా హృదయ దీపానికి ఆమనిల వచ్చి అలరిస్తావని,
నీ కరములే అడ్డుగా నిలిపి నీ దర్శనమనే తైలము తో ఊపిరిలూదుతావని,
నా అమలిన హృదయానికి శీతల పవన మై స్వాంతన మొనరిస్తావని,
అలవి కాని వేదనలో అంతులేని నిరీక్షణ లో అలసిన కనుదోయితో,
ఆర్తిగా అలమటిస్తూ ఆర్థిస్తున్నా ఆరాధిస్తున్న అలక్ష్యం చేయక,
అరుదెంచి, అగ్నిశిఖలా ఎగసిపడే నా మది కోవెలలో కొలువై శీఘ్రదర్శనమిస్తావని,
ఆశిస్తూ నీ మధుర స్మృతుల జావళి వింటూ నీ పద సవ్వడి కై చకోరంలా వేచి చూస్తున్నా నీ అర్ధాంగినై.