ఆనందాల లోగిలి.

ఆనందాల లోగిలి.
(తపస్విమనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య పత్రిక)

రచన: శ్రీదేవి చింతపట్ల

“సంతోషంతో చాటంత మొహంచేసుకొని గడచిన తీయని అనుభూతులను అక్కున చేర్చుకుందామని వడివడిగా అడుగులు వేసిన సౌమ్య కాళ్లకు కళ్లెంవేసినట్టు ఆగిపోయి అవాక్కయింది”. గంగమ్మ కోడలివి కదా ముద్దుగా ఉన్నావే! అబ్బో! పెందలాడే లేస్తున్నావే. నీ ముగ్గులు పొందికగా ఉంటాయే పిల్లా!
అని పొద్దుపొద్దున్నే ఆప్యాయతలను పంచుతూ పలకరించే ఊరివారిని పరిచయం చేసిన వాకిలి.
ఆరు బయట నీరెండలో కూర్చుని అత్తగారు తన తలకు నూనె రాసి జడ వేసిన వాకిలి. చంటిగాడిని చంకన వేసుకుని చందమామను చూపిస్తూ గోరుముద్దలు తినిపించిన వాకిలి. అత్తమామలు స్వర్గస్థులు కావడంతో అంతా అమ్ముకుని పట్నానికి వెళ్లి ముప్ఫై ఏళ్ల తర్వాత ఆ తీపి గుర్తుల ఆనవాళ్ళ కోసం వస్తే. ఆ వాకిలి లేదు, ఆ ఇల్లు లేదు, వదులుకున్నవన్నీ మళ్ళీ పొందలేము సౌమ్యా అంటున్న భర్త కళ్ళలోకి ఆవేదనగా చూస్తూ నిలబడిపోయింది సౌమ్య.