అమ్మ లాంటి కొడుకు
రచన :: శివరంజని
బోనాల పండక్కి వారం ముందునుండే మా ఇంట్లో సందడి మొదలయ్యింది. ఇల్లు దులపడం, అనవసరపు సామాను పారేయడం, సోఫా కవర్లు, పరదాలు, బెడ్ షీట్లు ఉతకడం, ఇల్లు కడగడం ఇలా అన్ని పనులు పనిమనిషి లేకపోయినా, నేను నా కన్నయ్య యోగేష్ కలిసి చేసుకున్నాము.
యోగేష్ ఇంటి నుండి లాప్ టాప్ లో పని చేస్తూనే, నాక్కూడా సహాయం చేస్తున్నాడు. పైగా నాతో పనులు చేస్తూ పిక్స్ తీసుకుని, సోషల్ మీడియాలో ఫ్రెండ్స్ తో షేర్ చేసుకుంటున్నాడు “మామ్ అండ్ మి, క్లీనింగ్ హౌస్ ఫర్ బోనాలు ఫెస్టివల్” అని కాప్షన్ పెట్టి మరీ.
“ఏరా, ఇంటిపని చేస్తూ, పిక్స్ పెడితే, నీ ఫ్రెండ్స్ ఏడిపించరా, ఆడపిల్లలు ఏమనుకుంటారు” అన్నాను.
“అనడానికేముందమ్మా, వాళ్లకీ ఛాలెంజ్ ఇస్తున్నాగా, వాళ్లు కూడా ఇంట్లో పని చేయడం స్టార్ట్ చేస్తున్నారు. ఒకవిధంగా, అమ్మలందరకు హెల్ప్ చేస్తున్నాలే” అన్నాడు నవ్వుతూ.
“నీకు తెలుసా అమ్మ, మేమంతా ఆఫీస్ కి వెళ్లి పని చేసే రోజుల్లో అయితే ఆడ మగ తేడా లేకుండా, అందరం కలిసి ముగ్గులు వేయడం, అందులో రంగులు నింపడం చేసేవాళ్లం, అక్కడ టీం వర్క్, టీం గెలవడం ముఖ్యం.
రోజుకు ఎనిమిది గంటలు పని చేసే ఆఫీస్ లోనే అంత చేస్తే, జీవితాంతం ఉండే ఇంటికెంత చేయాలి, అమ్మకు ఇంకెంత చేయాలి” అంటున్న నా కన్నయ్య నా కొడుకులా అనిపించలేదు, నన్ను కన్న మా అమ్మలా కనిపించాడు.
పాండమిక్ స్టార్ట్ అయినప్పుడు, ఎలా మేనేజ్ చేయాలో అని కంగారు పడ్డ నాకు, అస్సలు కష్టం తెలియకుండా జరిగిపోయిందంటే, నా కన్నయ్య వల్లే. వీడు జీవితాంతం ఇలాగే ఇంటి ఆడవాళ్లను అర్థం చేసుకుంటూ, బాధ్యతగా ఉండాలని మనస్సులోనే దీవిస్తూ, వాడి తల మీద చేయుంచి హెయిర్ స్టైల్ చెరిపేసాను అల్లరిగా.
శుభం
నా కథ పబ్లిష్ చేసినందుకు మనోహరం టీంకు ధన్యవాదములండి