కాటేసే కాలం

ప్రకృతి ఆగ్రహించింది ప్రకృతిని పాడుచేసి పంటపొలాలను నాశనం చేసి ఫ్యాక్టరీలు కట్టాడు భవంతులు నిర్మించాడు అడవులని నరికేసి కొండలన్ని తవ్వేసి రహదారులు వేశాడు వనాలకి తావు లేదు అరణ్యాల ఊసు లేదు అందుకే

జ్ఞాపకాల కాలం ఆనందాలతో సాగే జీవనం ఒకే ఒక అలజడితో తలక్రిందులుగా చేసిందే.. నిందలెన్ని పడ్డా నువ్వున్నావన్న సంతోషం లేకుండా … కాలం తీసుకున్న దయలేని నిర్ణయానికి తలవంచి నిర్ణయం… నీకు నీవుగా

మొక్కల వేటు ప్రాణానికి చేటు మెట్రో పట్టణ అభివృద్ధి అని చెట్లు నరికేస్తూ మరోపక్క హరితహారం అని కొన్ని మొక్కలు నాటితే ఇన్నేళ్లు నేల తల్లి పడిన క్షోభని తీర్చలేము ఆ విలువ

గాయం మనసున భారం కనపడదు కళ్లకి కన్నీళ్ళ వరద ఆగదు ఎన్నటికీ మానిన గాయం మరిచే లోపు మళ్ళీ కాలం కాటేసిన వెళ్ళే.. మనసు లోతుల్లో కన్నీరు ఉప్పొంగే కాలం కాటేస్తే మళ్ళీ

కాటేసే కాలాన్ని మార్చాలి కాటేసే కాలం మనుషుల మాటున దాగిన మానవ మృగాలు కన్ను మిన్నుగానక కాటేస్తున్నాయి ఆడబిడ్డలను తరాలు మారినా తీరని వ్యథ తన్విది అతివలంటే అబలలు కాదు సబలలు అన్నారు

కాల’సర్పం’ పట్టుబిగించిన మహమ్మారి రక్తసిక్త రక్కస కబంధ హస్తాలు.! ఊపిరాడక ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతూ ఉసూరుమంటూ నేలకొరుగుతూ గాలి తీసిన తోలుతిత్తిలై మిగిలెనా అనుకోని తీరగా అశువులుబాస్తూ ఆశలు తీరని వేల వేల జీవితాలు.!

ప్రకృతి విలయతాండవం కాటేసే కాలం … చీల్చి చెండాడుతుంది జీవితం… ఘోర నిర్లక్ష్యం… ప్రకృతికి అయ్యేను శాపం… పచ్చని చెట్లు నేల కూల్చగా… ప్రాణం పోసే వాయువు… విషవాయువులై ప్రాణాలు హరించగా… జీవనాధారాలు

కరోనా కాలం కరోనా పెనుభూతం కబ్జా చేసింది భూగోళం గాలిలో వేగంగా పయనం కలుషిత తుంపర్లే తన నిలయం మానవ దేహంలో తన జీవం ఇస్తే నువ్వు కరచాలనం తప్పదు నీ దేహ

కరోన కోరలు పరుగులు ఆగితే, కడుపులో కాళ్ళు పెట్టుకుని పడుకోవాల్సిన రోజులు! అడుగులు తడబడితే, ఆగిపోయే బ్రతుకులు! యాభయ్యో పడిలో కూడా ఆగని ఉరుకులు పరుగులు! గూడు కదిలితే కాటేసే కరోనా కాలం

కాటేసే కాలం విధాత పెన్నులో విషపు సిరా కువలయాన క్రమ్మెను కరోనా పొర! కొంటె గీతల కోతి గీత నొసటిపై తన చేతిరాత వెతల చితిని బతుకు చితికె! లోకమంతా రోగమాయే జగతి