ఏమయ్యా కొట్టు
రచయిత: వి. కృష్ణవేణి
మాది ఒక పల్లెటూరు లో ఒక పెద్దగ్రామం అందరూ వ్యవసాయము, కూలి పని చేస్తూ బ్రతుకుతారు. ఏ రోజు వచ్చే డబ్బులతో ఆరోజే సరుకులు కొనుకుంటూ జీవనం సాగిస్తారు.
ముఖ్యంగా బాగా పేరు ఉన్న చిల్లరకొట్టు ఒకటి ఉండేది. పేరుకి చిల్లర కొట్టే గాని అక్కడ అన్ని ఉండేవి. పెద్దవారు అందరూ ఆ కొట్టు యజమానితో సరదాగా ఉంటూ ఉదయం పనిచేసి వచ్చి ఆ కొట్టుదగ్గర విశ్రాంతి తీసుకుంటూ ఏవో ఒకటి కొనుక్కుని కాలక్షేపం చేసుకుని రాత్రికి సరుకులు కొనుక్కుని ఇంటికి వచ్చేవారు.
మా పెద్దవారు సరుకులు తెమ్మంటే ఏమ్మయ్య మావయ్య కొట్టుకి అయితేనే వెళ్తాము అనేవాళ్ళం ఎందుకంటే సరుకులు కోసమే కాదు అతనిచ్చే బిస్కెట్ లు బాటనీలు, బెల్లం ముక్కలకోసం.
పెద్దవారందరు కొట్టు యజమానిని సన్నిహితంగా ఎవ్వయ్య అనేవారు వారు అలా పిలవడంతో మా చిన్నప్పుడు ఏమయ్యా మావయ్య కొట్టు అని పిలిచేవాళ్ళము..
ఈ ఊరువాళ్లందరికి ఆ కొట్టు అదో థైర్యం. పని ఉన్న లేక పోయిన రోజు రోజు తినడానికి కరువు ఉండేది కాదు.. ఎందుకంటే సరుకులు అరువుగా ఇచ్చేవారు.
ఏదికావాలన్నా మేము వెళ్లి పెద్దవారు ఇమ్మని తెచ్చుకునేవాళ్ళం.అదికాకుండా కొట్టు యజమాని నాన్నగారి స్నేహితుడు కావడం మరీ అదృష్టం.
ఏదికావాలన్నా అడిగి తెచ్చుకునేవాళ్ళం.
ఇలా కొన్నాళ్ళు సాగుతుండగా 1986లో తుపాను వచ్చింది. ఎవ్వరికి పనులు లేవు చేతిలో డబ్బులు లేవు. తినడానికి తిండికూడా లేదు. ముందే చెప్పానుకదా ఏమిలేకపోయినా ఏవయ్య కొట్టు ఉంటే బ్రతకవచ్చు అనే పరిస్థితి ఇప్పుడు ప్రత్యక్షం తెలుస్తుంది.. వీలయినంతవరకు సరుకులు అన్ని ఈ కొట్టునుండే అందేవి.. అందుకే పెద్దలకే కాదు పిల్లలకు ఈ కొట్టు అంటే అభిమానం.
***