ఏటూ.. నీ పయనం ప్రేమా!
(తపస్వి మనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య పత్రిక)
రచన: కె.రాధికనరేన్
అరేయ్! ఏమైందిరా అలా ఉన్నావు. అడగటం పదోసారి అతను అయినా నా నుండి సమాధానం లేదు. నేను కాలేజీకి వచ్చిన మొదటిరోజే అతను నాకు పరిచయం అయ్యాడు. ఆరోజు నుండి ఈరోజు వరకు అతను పక్కన వుంటే ప్రతి రోజు కొత్తదనమే. అలాంటిది నీవు నాకు దూరంగా వెళుతున్నాను అని చెప్పెసరికి నా మనసు మౌనంగా నీ కొరకై రోదిస్తుందని ఎలా చెప్పను.
మాది స్నేహమా! లేక ప్రేమా! అంటే ఎటూ తేల్చు కోలేదని మనసుకు తెలుసు! ఇంక్కొకసారి గట్టిగా అడిగేస్తే గుండెపగిలేలా ఏడుస్తానేమమోనని కంటి చివర రాలుతున్న కన్నీటి చుక్కను కనబడనీయ కుండా మొహం పక్ర్కకు తిప్పుకున్నాను. మా పరిచయంలో నవ్వుల పువ్వుల నందవనమే ప్రతిరోజు. ఏచిన్న డౌట్ వచ్చిన కొండత అండ నాకంటే ముందే నాకు ఏం కావాలో తెలిసినవాడు. నేను మొహం తిప్పుకునేసరికి చేతిని చేతిలోకి తీసుకున్నాడు. అదే మొదటిసారి అతను నను తాకడం. మా మూడు సంవత్సరాల స్నేహంలో ఆ స్పర్శలో ఒళ్ళు జల్లుమనడాలు, మనసుకు కొత్తగా ఏమి అనిపించలేదు.
అది ఒక ఆత్మీయ స్పర్శ నేనున్నాను నీకు అని చెప్పే స్పర్శ అదిగో అందుకే అతడంటే చాలా ఇష్టం. అతనితో ఉంటే పప్రంచాన్ని జయించవచ్చు అన్నంత నిశ్చింత. అతనికి కాలేజీ చదువు అయిపోయింది. కాలేజి క్యాంపస్ సెలక్షన్ లో సెలెక్ట్ అయ్యాడు. నాకు దూరంగా అందనంత దూరంగా నా కోసం కెరీయర్ ను వదులు కోమని చెప్పలేను. నాతో ఉండమని చెప్పలేను. చిగురించిన ఆశలన్నీ శిశిరంలో రాలినట్టు నా ఊహల ఊసులన్ని రాలిపోయాయి. కాలమా, కాసేపు వెనెక్కిపో కొన్ని వానచినుకులను ఏరిజేబులో వేసుకున్నట్టు కొన్ని జ్ఞాపకాలు నెమరు వేసుకుంటూ..తెలిసిన అతన్ని దూరం చేసుకొని తెలిసిన నన్ను దాచి ఉంచాను నాలో నేను..కాలం పరుగులో మళ్లీ కలుస్తానని ఆశతో… ప్రేమకు ఆశ, శ్వాస ఎక్కువ.