మా అమ్మ కమల
రచయిత :: లక్ష్మి అక్షర
మరుపు మంచిదే అంటారు అంతా
కానీ నీ మరుపు నా మదిని దాటి పోవడంలేదు
నీ పొత్తిళ్ళలో ఒదగ లేదు
నీ చేతులలో పెరగలేదు
నీ గుండెని తాకలేదు
నీ రూపాన్ని కూడా చూడలేదు
ఎంత దురదృష్టాన్నో నేను
నీ ప్రేమను పొందలేనీ అమావాస్యను
నీలో ఉన్నప్పుడు జాగ్రత్తగా కాపాడావు
నవ మాసాలు మోసావు నన్ను
కానీ బయటికి వస్తె
ఏలా వదిలేసి వెళ్లిపోయావు
నీకు నేను నచ్చలేదా అమ్మ
నీ నుంచి వచ్చిన దాన్నే కదా
నీ రక్తన్నే కదా
మరెందుకు అమ్మ
కనికరం లేకుండా
కాలదన్ని పోయావు
నువ్వు లేని నేను
ఎలా ఉన్నానో
ఏలా పెరిగానో
తెలుసా నీకు
అసలు ఆ ఊసన్న ఉందా నీకు ?
ఒక్కసారి కూడా నీకు అనిపించలేదా
నువ్వు లేకుండా
నేను ఏలా ఉంటాను అని
ఎన్నో సంతోషాలను
అందరూ కన్న వారితోనే
పంచుకుంటారు
ఆ దైవ కారణమో లేక
నా రాత పరీక్షనో తెలీదు కానీ
నువ్వు నాతో లేవు…
నీ జ్ఞాపకాలతో
జీవిద్దాం అనుకున్నా
నువ్వు నాకు అవి కూడా లేకుండా చేశావ్
అసలెందుకు అమ్మ నువ్వు వెళ్ళిపోయావ్
నేను రావడమే
నువ్వు వెళ్ళడానికి కారణం అయితె
నువ్వు అప్పుడే చంప్పెయాల్సింది నన్ను
నాకు జీవం పోసి
నువ్వు వెళ్ళావ్
ఇదేమన్నా న్యాయమా నీకు
అయినా ఆనందమే
నాకు అందరూ నన్ను చూస్తే
నిన్ను చూసినట్టే ఉంది అనేవారు
నువ్వు వెళ్తూ వెళ్తూ నాకు ఇచ్చిన
ఒక వరం
నీ రూపం నీ స్వరం
అవి చాలు నేను నువ్వు
నువ్వే నేను అని చెప్పడానికి
వచ్చే జన్మ అంటూ ఉంటే
నీ ప్రేమను పొందాలని ఆశిస్తున్నాను
ఈ జన్మ లో ఏది పొందలేని
ఓ అభాగ్య కూతురు….
***
చాలా బాగుంది సిస్.