ముఖ చిత్రం
రచన: దాకరపు బాబూరావు
నన్ను నేను అక్షరాలు అక్షరాలుగా అనువదించుకుంటున్నప్పుడు
కామా గానో పుల్ స్టాప్ గానో అడ్డుతగులుతూ ఆపేది నువ్వూ నీ మాటల విస్ఫోటనాలు కాదంటావా…?!
కొన్ని విరామక్షణాల మౌనంలోకి నన్ను నెట్టేస్తూ
కొన్ని లిప్తలకాలాల అచేతనలోకినన్ను పడేస్తూ
మళ్ళీ ‘…ఆపావేం..? మొదలెట్టూ…!’అని కవ్వించేది ఆ నువ్వేగా…….?!
కొన్ని విభ్రాంత క్షణాలమైమరపులో
నీ జ్ఞాపకాలునన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తుంటే…
ఆ ముంగురుల మాటునుండి ముసి ముసి నవ్వుల అల్లరి చప్పుళ్ళుచేసేది మళ్ళీ ఆ నువ్వు కాదా…..?!
నీ ఆలోచన్ల జలపాతంలోతడిసిఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతూ ఎక్కడ జారిపడ్డానో పోల్చుకుంటుంటే
నీ ఊహల ఆసరానేగా నాకు చెయ్యి అందించి దారి చూపేది….?!
అక్షరాల్లోకి తొంగి చూసి ఏ పదబంధమో…
ఏ భావ చిత్రపు రమ్యరూపమో అవుదామనుకుంటే
ఎటూ కదలనీయకుండా కట్టిపడేసే నువ్వే మనసంతా అల్లుకుని ఉంటే ఇంకా నాలో నేనున్నానా…?
దృశ్యాదృశ్యాల్లో స్వప్నలిపివై సాక్షాత్కారమయ్యేది నువ్వైనప్పుడు
నేనిప్పుడుకేవలం ఓ! మౌన సాక్షిని మాత్రమేసుమా……
తర్జుమా అవ్వాలని ఎన్నిమార్లుప్రయత్నిస్తున్నా
పదాల ముఖ చిత్రమైప్రత్యక్ష మౌతున్నది నువ్వైనప్పుడు
ఇంకా నేనెక్కడ…?!!!