(అంశం: ” పెంకి పెళ్ళాం”)
నా మురిపాల భార్యామణి
రచన :: విజయ మలవతు
ఎంత ప్రేమ చూపినా
ఇంకా తక్కువే అంటుందే
పక్కింటి వనజక్క మొగుడిలా
ప్రేమగా మాట్లాడవు అంటుందే
కొత్త వంట నా తలకు ఒక తంట
అనేలా ఉన్నా పొగడాలి అంటుందే
ఎదురింటి సరళొదిన భర్తలా
ఇష్టంగా తినవే అంటుందే
ఆ కోకల గురించి నాకేం తెలుసే భార్యామణి అంటే
తనను ఎలా ఉందో వర్ణించాలి అంటుందే
వాళ్ళ అక్కను వర్ణణలతో ముంచేత్తే బావ లాగా
కొత్తగా ఈ వర్ణమాల ఎక్కడ నేర్చుకొనే అంటే
అస్సలు ప్రేమేలేదని మోడం వేస్తుందే
ఎవరిదగ్గర నా గోడు వెళ్లబోసుకుందాం అన్నా
నాకన్నా వాళ్ళ గాధలే ఎక్కువ వినాలే
దానికన్నా లోలోన దాచుకోవడమే నయం..
పక్కన ఉన్న భార్యాబాధితులకన్నా
నేనే ఎంతో మేలు అనిపిస్తుందే..
నా పెంకిపెళ్ళాం మాటలోనే పెంకితనం మంచితనంలో ఎవరికి సాటి రాదే.