(అంశం: ” పెంకి పెళ్ళాం”)
సత్యభామ
రచన :: బండి చందు
నిండా మనసు నిండిన చిన్నది
ఒక్కమాటకే గొంతు సవరిస్తుంది
నేను మెచ్చితెచ్చిన మగువే కానీ
నా అతి గారభం వల్లే నన్ను సాధిస్తోంది
ఆ భావన పేరు అలక కాదట
మరేదో వుండే ఉంటుంది
హా! తెలిసింది కోపమే అది
ఎక్కడినుండి వస్తుందో ఆ కోపం
కళ్ళలో మెల్లిగా మొదలవుతుంది
ఆ కంటికొసల వేడితో నన్ను ఉడికిస్తుంది
చిన్ని పెదాలపై చేర్చి తిట్టిపోస్తుంది
అలా అలా మెడ మీదకి జారి
నా ఊపిరి ఆగిపోనీక ఆపేస్తుంది
నడుము ఒంపున మడతై
నన్ను మాట్లాడనివ్వక మైమరిపిస్తోంది
తన ఒడిలో సేదతీరగా సెగలై
నా ఒంటి స్వేదమంతా ఆవిరి చేస్తుంది
పాదాలు పట్టి వదలక మునుపే
సత్యభామై నా యద గాయపరుస్తుంది…