నిండు ముత్తైదువ
రచన: లోడె రాములు
తలలో అడవితల్లి తురిమిన పూలు…
నుదుట సిందూరమై మెరిసే సూర్యుడు…
మోమున వాడని నెలవంక నవ్వు
ఇంద్రధనస్సులా గాజుల సవ్వడులు…
వెండి వెన్నెల ముగ్గుల్లా…
కాలికి మెట్టెలు…
పుడమి తల్లి ఇచ్చిన పచ్చని చీర..
నీలిరంగు మబ్బులా జానపదుల జాకెట్టు…
గోరింటాకులా పండిన నోరు…
మిరిమిట్లతో పాటు,
చల్లగా చూసే చూపు…
అణువణువూ అమోఘమైన.. అద్భుత మైన, నిలువెల్లా.. ఆత్మీయత కల్గిన నా భారత స్త్రీ…
నడచి వచ్చే భారత మాత..
మన ఇంటి అష్టలక్ష్మి …
చేతులెత్తి నమస్కరించే …
సంస్కారం మనది…
ఆ తల్లి కడుపు పంటగా
ఎన్ని జన్మల పుణ్య ఫలమో…
ఇంత ఘనమైన తల్లి
ఒక్కసారి విధి వంచిత అయితే…
చీకటి గదిలో బంధించి తెల్లని వస్త్రం కప్పి…చెత్త కన్నా హీనంగా…
కనిపిస్తే అష్ట దరిద్రంగా…
భావించే సంప్రదాయాన్ని సమాధి చేద్దాం..
మనల్ని మన..మనసుల్ని నిత్యం
శుభ్ర పరచుకుందాం …
తల్లి ఎప్పుడూ తల్లే…
తాను నిండు ముత్తైదువే…
***