ప్రకృతి పాఠం
రచన::మక్కువ. అరుణకుమారి
విషం చిమ్మేది కాలమా, నిజమేనా?
ఒక్కసారి ప్రశ్నించుకుందామా, మనమేనేమో!
కోరి కాలంతో కయ్యానికి కాలుదువ్వి,కొరివితో తలగోక్కున్నది మనం కాదా?
రగిలించిన చిచ్చు దావానలమై
దహించక మానుతుందా?
భస్మాసురులమై రక్షించవలసిన భూగోళాన్ని మనమే భక్షిస్తుంటే
మూఢులమై మనం కూచున్న కొమ్మలను మనమే తెగనరకుతుంటే
కరుణలేని కాఠిన్యంతో కల్లోల పరచదా ప్రకృతి?
వికారమైన వైరస్ లతో విజృంభించదా వికృతై?
ప్రకృతి నేర్పిన పాఠాలను ,గుణపాఠాలుగా మలచుకొన్నప్పుడే మానవ మనుగడ సాధ్యమవుతుంది
కాదని విర్రవీగితే ,కంటికి కనరాకుండా మృత్యుఘంటికలు మ్రోగిస్తూ,కరాళ నృత్యం చేస్తున్న కరోనా రక్కసి పదఘట్టనలో కనుమూయాల్సిందే!
కాలం ఎప్పటికప్పుడు విషంచిమ్మేది వినాశనానికి కాదు
విషమిస్తున్న విపత్కర పరిస్థితుల నుండి గట్టెక్కె ధైర్యాన్ని,స్ధైర్యాన్ని పాదుకొల్పేందుకు
ఆ ధైర్యాన్నే ఆయుధంగా మలచుకుందాం
సామాజిక దూరం పాటిద్దాం
రక్షణకవచాలు ధరిద్దాం,పరిశుభ్రత పాటిద్దాం,వాక్సినేషన్ చేయించుకుందాం
ప్రతిరక్షకాలను పెంచుకుందాం
అజాగ్రత్తలు,అపోహలు వీడుదాం,
కరోనా మహామ్మారిని నివారిద్దాం!