అనుకోని సంఘటన
(తపస్విమనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య పత్రిక)
రచన : ఎన్.లహరి
ఒకరోజు ఒక ఫోన్ వచ్చింది. నేను హ్యాండీక్యాప్డ్ మాకు కొంచెం సహాయం కావాలి. మీకు నమ్మకం లేకపోతే వచ్చి చూసాకే చేయండి అని ఫోన్ లో ఆవిడ చెప్పింది. పాపం సహాయం అంటుంది కదా అని హడావుడిగా తయారయ్యి అక్కడికి వెళ్ళాను
మా ఇంటి నుంచి దాదాపు 20 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న ఆ ప్లేస్ కి వెళ్ళాక అక్కడ హ్యాండీక్యాప్డ్ పర్సన్స్ ఎవరూ లేరు, మెల్లగా నడుస్తూ వెళ్లి ఒక కిటికీ నుంచి లోపలకు చూసాను. ఒక్క క్షణం పాటు నా కళ్ళని నేనే నమ్మలేక పోయాను అది ఒక వ్యభిచార గృహం. ఆ నిర్వాహకులు ఫోన్ చేసి లేదా మెసేజ్లు పెట్టి చాలామందిని ట్రాప్ చేస్తున్నారని అర్థమైంది. ఎవరికి అనుమానం రాకుండా పోలీస్ స్టేషన్ కి ఫోన్ చేశాను. ఈలోగా ఫోన్ లో నుండి వీడియో, ఫొటోస్ తీసాను. అక్కడ పరిసరాలను గమనిస్తూ ఉన్న నేను వెనక నుంచి ఎవరో రావడం గమనించలేదు. వెనక నుంచి ఒక బలమైన కర్ర/రాడ్ తో ఎవరో వీపు మీద కొట్టారు. ఆ దెబ్బకి ఒక్కసారిగా కింద పడిపోయాను. పడిపోయాక నన్ను ఇంకా కొట్టారు. ఆ రోజే నాకు చివరి రోజు అని భయమేసింది. కళ్ళు మూతలు పడిపోతున్నాయి.
నన్ను వాళ్ళు అమాంతం ఎత్తుకుని తీసుకు పోతున్నారు. సరిగ్గా ఆ సమయంలోనే పోలీసులు వచ్చికాపాడారు. నేను బతికాను అనే సంతోషం కంటే అక్కడ అమ్మాయిలకి విముక్తి కలిగించాను అనే ఆనందము కలిగింది. ఆ ఇంట్లో జరిగిన దారుణాలు ఒక్కొక్కరు చెప్తూ ఉంటే చాలా బాధ కలిగింది. బయటకి వచ్చిన అమ్మాయిలకు సైకాలజీ వాళ్లతో కౌన్సిలింగ్ చేపించి, నా పరిచయస్థులతో మాట్లాడి వారికి ఉపాధి కల్పించాను.