(అంశం. :”చాదస్తపు మొగుడు”)
ఆస్తిపాస్తులు
రచయిత :: మంగు కృష్ణకుమారి
చాదస్తం మొగుడు చెప్తే వినడు సరే గిల్లితే ఏడుస్తాడుట! మొగుణ్ణి గిల్లా లేను, తన్నా లేను!
ఓ గట్టి కేక వేస్తాను! పిల్లలు అల్లరి చేస్తే నేను
కొట్టాకూడదు! తిట్టాకూడదుట!
“ఓహో, మీ అమ్మగారు
నిన్ను నాలుగు తన్నకుండానే పెంచిందా?” అన్నానో
లేదో ఆ అమ్మగారు నవ్వులు!
పనిమనుషులు దేవతలట! గారంగా చూడాలట!
‘కట్టుకున్నదానిమీద ఉన్నాదీ’ అని నిగ్గదీసా!
ఇరుగుపొరుగులతో
మహా మంచిగా ఉంటాలట! మా పూలన్నీ
కోసేసినా, నవ్వులు పులుముకుంటూ ‘అయ్యో దానిదేముంది?’ అనాలిట! ఒళ్ళు మండి
ఈయన మీద దబ్బున పడ్డా! ఈయనా పడ్డారు’
‘అబ్బే కాలు జారింది’ అన్నా!
ఏమిటో మరి ఏళ్ళు గడుస్తుంటే ఈయన చాదస్తం చూస్తుంటే ఇష్టంగా ఉంది! నాకు
నా పిల్లలకీ ‘ఈ చాదస్తమే
శ్రీరామ రక్షో’ ఏమో అనిపిస్తూ ఉంటుంది.
నుదుటి మీద కుంకం బొట్టూ, చక్కటి పంచెకట్టూ, మెళ్ళో సదా యజ్ఞోపవీతం, గాయత్రి చదవనిదే, మంచినీళ్ళు తాగరు! పూజ అవనిదే
పలహారం చేయరు!
సంప్రదాయం అంటే ప్రాణం పెట్టే ఈయన చాదస్తమే నా ఆస్తిపాస్తులు.