కనువిప్పు
రచన: యువశ్రీ బీర
నేనెందుకిలా మారిపోతున్నా…
ఇన్నాళ్లు నేను వేసుకున్న బంధాలన్నీ పక్కనపెట్టి…
నాకు ముఖ్యమైన పనులుకుడా వాయిదావేస్తూ…
నాకు నేనే కొత్తగా కనిపిస్తున్నా…
ప్రతిరోజు పేపర్లోని,అన్ని విషయాలను క్షుణ్ణంగా చదివేదాన్ని…
ఇంటిపనులు చకచకా చేసుకుంటూ…
అత్తమామలకు సేవలుచేస్తూ…
ఇరుగుపొరుగువారితో ముచ్చటిస్తూ…
పచ్చని తోటలో కాసేపు పూబాలలతో అల్లరిచేసేదాన్ని…
ఒక్కోసారి సరదాగా ఇంటిల్లిపాదిమీ సినిమాకు వెళ్ళేవాళ్ళం కూడా !
పిల్లలకు ఎన్నిరకాల వంటలు,పిండివంటలు చేసేదాన్నో…
మావారు ఆఫీసునుండి ఇంటికి రాగానే నవ్వుతూ ఎదురెళ్లి…
చిక్కని కాఫీలో చక్కని మాటలు కలిపి…
ఆయనకు మనోల్లాసం కలిగించే ఎన్ని కబర్లో…! మా ఇద్దరిమధ్యన మౌనం ఉండలేక వెళ్లిపోయేది…
టీవీ సీరియళ్లు, సెల్పోన్ వాడకం…
ఎప్పుడైతే మొదలుపెట్టానో…
నా కుటుంబ బాధ్యతలు విస్మరించా…
పిల్లలు చదువులో వెనకబడి, ఇష్టానుసారం తిరుగుతున్నారు…
ఈయనైతే ఇంట్లోగడిపే ఆ కాస్త సమయంకుడా…
వాట్సప్,ఫెస్బుక్ అంటూ కొత్త పరిచయాలతో బిజీ..
అత్తమామలు వీళ్ళు మమ్మల్ని పట్టించుకోవట్లేదంటూ…
ఇరుగుపొరుగువారితో నిష్టూరాలు…
అందుకే నా లోపమేమిటో అవగతమవుతుంది నాకు…
ఇక నా మునుపటి జీవితలోకి నేనెల్లకుంటే…
నా వ్యక్తిగత జీవితానికే అవరోధంలా అనిపిస్తుంది…
మార్పు నాలో వస్తేనే ఇల్లంతా చక్కబెట్టగలను…
సరికొత్తగా జీవించ
గలను ఎప్పటిలా !!