పాలు తేనెలు ప్రియురాలికి
(తపస్విమనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య పత్రిక)
రచన: అనూరాధ మెరుగు
ఓ.. కలువ భామా! ఆకాశదీపమా!
ఏమని పలవరించెద చెలీ..!!
ఏమని పిలిచి పులకరించను..?
నా అనురాగ మైత్రీ బంధనమా.!
నిన్నంటిపెట్టుకు తిరిగే పొద్దు తిరుగుడు పువ్వును నేను. ముద్దొచ్చే మురిపించే ముత్యాల మువ్వన్నెల మువ్వల మెరుపుల అధరాలపై నిలిచే నవ్వును నేను. నీ పాలచెక్కిలి మీద పడిన సొట్టను నేను. నీ విశాల నుదుటన మెరిసే బొట్టునూ నేనై. కోటి ఊహల తోటలో జింకపిల్లోలె గెంతులేసే నిన్ను పొదివిపట్టి నీ కన్నెసిగలో పూల పరిమళాలను నింపాలని ఉంది సఖీ! నీ నవ్వులు పొదుగు నుండి కురిసే పాలధారలు. నీ నయనాలు సంపెంగ పూల తోటలో నాట్యమాడే నెమలి కన్నులు. నీ నాసిక కొన మంచుతడి ముత్యమై మెరిసిన గరికపోస కొస.
నీ కంఠం పాలుతేనెలు కలగలిపిన ఊట.
నీ నడుము నెలవంక లేలేత వెన్నెలలో సాగరాన సాగుతూ ఊయల ఊగే నావ. నీ నడక జిలుగుకాంతుల జాడలు తెలిపే నిండు పున్నమి పండు వెన్నెల. ఎన్ని రోజులైనా, ఎన్ని యుగాలు వర్ణించినా తరగని స్నిగ్ధ శోభలనలకూర్చు సౌందర్యమే. కోటి పుటలైనా కరిగిపోయే కలవరింతల కలలరాణి అందచందాలు వర్ణించతరమా! ఒక్కసారి నీ ఎదుట నిలిచి. నిమీళిత నేత్రాలను కలిపి. నీ పాదధూళి నైనా కాకపోతిని నీ స్పర్శ అణువంతైనా తాకగా! అని కలవరిస్తున్నా ప్రియా! ఒకసారి కానరావా!
ఇట్లు
నీ నేను.