శ్రీవారికి ప్రేమలేఖ
(తపస్వి మనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య పత్రిక)
రచన: శ్రీదేవి విన్నకోట
ఓ నా ప్రియమైన శ్రీవారు,
నా ప్రేమ కోసం మీ ఊహల్లో ఎంతగానో తపించిపోతూ మీరు పంపించిన ప్రేమ రాయబారం ఇప్పుడే నా చెంతకు చేరింది. పెళ్ళి కాని ప్రేమికులే కాదు పెళ్లి అయిన భార్య భర్తలే నిజమైన గొప్ప ప్రేమికులు అన్న మీ మాటని నేను మీకు అంకితం చేసిన నామనస్సుతో మనస్పూర్తిగా ఒప్పుకుంటున్న శ్రీవారు. మీరు ఊరు వెళ్లి పది రోజులైంది. నాకేమో పది యుగాలు అయినట్టుగా ఉంది. ప్రతిక్షణం మీరే గుర్తు కొస్తున్నారు. (అయినా నా పిచ్చి కాకపోతే అస్సలు మిమ్మల్ని మర్చిపోయింది ఎప్పుడని) మన గడప తలుపుకి నా వలపు అద్దిన కళ్ళను అప్పగించి అదే పనిగా ఇంట్లో పని వదిలేసి ఊహల పందిరిలో, కలల అలలపై తేలిపోతూ ఎమీ చెయ్యాలో నా మదికి తోచక మీ తలపులలో తడిసి ముద్ద అయిపోతున్న. అత్తయ్య అంటున్నారు అంత పరధ్యానం ఏమిటే అమ్మాయ్ అని, అది పరధ్యానం కాదు నా పతిధ్యానం అని అత్తయ్యకి ఎలా చెప్పాలో నిజంగా నాకు అర్థం కాలేదు, అంటే నమ్మండి శ్రీవారు. మీరు త్వరగా వచ్చెయ్యండి, మీరు వచ్చే వరకు నా కళ్ళకు నిదర రానంటోంది, నన్నొదిలి ఆకలి ఎక్కడికి పారి పోయిందో అసలు తెలియనే తెలియట్లేదు, మీరు పక్కనే ఉన్నంత వరకు, నాకు ఎలాంటి గుబులు లేదు, త్వరగా వచ్చేయండి, ఇంతకు మించి ఏం రాయాలో తెలియట్లేదు శ్రీవారు, నా పక్కన మీరు లేరనే ఊహే నాకు దిగులుగా అనిపిస్తుంది, మరి ఉండనా ఇక వళ్ళంతా కళ్ళు చేసుకొని మీ రాకకై ఆత్రంగా ఆర్తిగా ఎదురు చూస్తూవుంటాను, మీరు నాచెంతకు చేరే అద్భుత క్షణాల కొరకు,
ప్రేమతో మీ శ్రీ.