కాకి ఆకలి
రచన: మంగు కృష్ణకుమారి
పాపం ఓ ముసలి నాన్నకాకి, అమ్మకాకి
తోకలిపీ తమ పాత గూడులోనే పల్లెలోనె ఉన్నవీ! తమ పిల్లకాకులే కాక చుట్టపు కాకులన్నీ కూడా బస్తీకి వలస పోయినవీ! ప్రేమతో వచ్చి, అమ్మా నాన్న కాకులని తమతో రమ్మని బతిమాలుచున్నవీ!
బస్తీలో వింతలన్ని వర్ణించుచున్నవీ
నీటికసలు కొరత లేదని మురిపంగా చెప్పుచున్నవీ ఏనాడో ముత్తాత కాకి నీటికొరకు ‘ఎగిరి ఎగిరి’ ఎర్రటి ఎండలో నీరు కానరాక, బిందెలో
గులకరాళ్ళు పోసిన కథ ‘చెప్పి చెప్పి’ నవ్వినవీ… బస్తీలో ఆ బాధ లేనేలేదని
గర్వపడ్డవీ! నేలంతా జలాలే అని నవ్వుచూ ఉన్నవి.
అమ్మ కాకి రానంటే రానని అన్నదీ, నాన్న కాకికెందుకో ఆశ రేగుతున్నదీ!
అమ్మ కాకి ‘కాకా’ లని పిల్ల కాకులు వినకున్నవీ! నాన్న కాకిని తమతో
బస్తీకి తీసుకెళ్ళి గూడులోన దాచినవీ!
తెల్లవారి చూడగా వాన నీరు వరదగా మారినదీ! సందులూ, గల్లీలు నీటితో
నిండినవీ! నీరే కాని కూడు కానరాదురా!
దీనంగా నాన్న కాకి బయటకి వచ్చి దిక్కులు చూసి పారేసిన పకోడీకి
కిందకొచ్చి వాలెను! ముంపు వచ్చి,’బిర బిరా’ కొట్టుకెళ్ళిపోయెను!
పిల్లకాకులన్నీ ‘కాకా కాకా’ మంటూ నాన్న కాకికి నివాళులర్పించెనూ!
పల్లెలో ఉన్న అమ్మ కాకిని తలచుకొని కన్నీరు ‘కార్చి కార్చి’ అలసిసొలసి
పోయెను!
***