పెళ్లైన ఆడదాని బ్రతుకు
రచయిత: శ్రీదేవి శ్రీనివాస్ (శ్రీ ❤️శ్రీ)
ఓ తల్లిదండ్రులారా !
కొడుకుని కూతురిని సమంగా చూసే సభ్యత మీకు ఉన్నా
చదువులు చెప్పించడం లో కూడా తేడా చూపకున్నా
ఎందుకు నాన్న పెళ్లి విషయానికి వచ్చే సరికి ఆడపిల్ల భారమనుకుంటారు
ఆడపిల్లని ఆడపిల్లే గాని ఈడపిల్ల ని ఎప్పుడు అనుకుంటారు
గుండెల మీద భారం దించుకున్నా మనుకున్నారే
గాని నీ ఇష్టం ఏమిటమ్మా అని అడిగారా నన్నెప్పుడైనా
ఉద్యోగం చేసి నా కాళ్ళమీద నిలబడ్డాకే పెళ్లి అనుకున్నాను
నా ఇష్టం కంటే మీ భారం దించుకోవడమే ముఖ్యమని పెళ్లియనే ఉరితాడు ఆనందంగా నా మెడకు బిగించారు
పెళ్లయిన తర్వాత నా పని అడుగు బయట పెట్టకుండా
భర్త అడుగులకు మడుగులు ఒత్తడం
అడిగినదానికి తలాడించడం
నా డిగ్రీ,నా పీజీ చదుపులు ఇంటి చాకిరికే అంకితం చెయ్యలేక
ఉద్యోగం చేస్తానంటే వద్దంటాడు
ఆడదాని ఉద్యోగం పరువుతక్కున పని అని రంకెలు పేస్తాడు
పోనీ అవసరాలన్నీ తీరుస్తాడా అంటే అదీ లేదాయె
పస్తుల కడుపు పసుపుకొమ్ముతో పుస్తెలతాడు
దానికి తోడుబిడ్డల ఆకలి రోదనలు
చావలేక , ఉండి బ్రతకలేక, ఎవరికీ చెప్పి బాధపెట్టలేక బ్రతుకుతున్నా ఒక శవంలా
మీరు కష్టపడి, నేను ఇష్టపడి “”చదవుకున్న నా చదువు “”
భర్తయనే చేతలు , చేతులు కట్టేసిన నా బ్రతుకున
ఆకలిలో అన్నం పెట్టనిదై ,ఆపదలో ఆదుకోలేనిదై
“”ఆడిన కాచిన వెన్నెలే””అయినది