అంతా మాయ..!
(తపస్విమనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య పత్రిక)
రచన: చైత్రశ్రీ
పాఠశాల నందె కురులు దువ్వుచుండె
రింగు రింగులుగా హొయలు ఒలుకు శిరులు
బంగారములాగ భద్రంగ చూశాడు.
కళాశాలలోన కవ్వించే చూపులు
అతని కేశములనే గుచ్చుతుండె
దువ్వెనరిగేలా దువ్వడమే సరిపోయె
ఉద్యోగాన్వేషణలో పలచబడినాగాని
దువ్వెనొదలని వాడు
ఫ్యాషన్ కత్తిరింపుల మానలేదు
ఓ రోజు కనిపించి పలుకరించా నేను
దువ్వెన చేతికందించా
వద్దంటు వారించి బాధపడ్డాడు.
మిత్రుడే కదాని చనువు తీసుకొని
నెత్తికెట్టిన రంగు టోపీ తీసి నోరెళ్ళ బెట్టాను
ఏమాయెరా నీ రింగుల జుత్తంటే..?
పెళ్ళి అయ్యాక దువ్వెనే మరిచాను
నా భార్య మర్దనా నా కొంప ముంచింది
ఏది శాశ్వతమూ కాదని తెలిసింది.
అంతా మాయేనురా! జుట్టుదేమున్నది
వాడి మాటలు విని పరుగు పరుగున వెళ్ళి
గుండు గీయించుకొని అద్దంలో చూసుకొన్నాక గాని
కంటి మీద రెప్ప పడలేదాయె..!