అంశాలు (రచనలు)

మరువపు మల్లె ఆగని కాలం లా నిమిషమాగక భూమాతకు పచ్చని చీర నేతకై మగనితో జతగా చెమట ను చిందించి గోధూళి వేళ గూటిలోని పిట్టలకై పరుగులు పెట్టి మేత నోటికి అందించి

*అదృష్టం* అణువణువునా హొయలొలుకుతూ ఎన్నెన్నో బంధాలతో అల్లుకునే సుగుణాల సన్నని తీవవు మబ్బుచాటు చందమామలా ద్వారబంధానికి బంధీయైనా బయట జరిగే క్రియలకు కర్తవు చందనపు పూత పూసిన నగుమోము పాలరాతి పద్మపు రేకుల

ఆమె ఆమె అంతుచిక్కని అందాల రాక్షసి ఆమె నయనాలు నాట్యమయూరాలు ఆమె కురులు అలల తరంగాలు ఆమె చిరునవ్వులు పున్నమి వెలుగులు ఆమె నుదుటి సింధూరమే ఉషోదయ సూర్యకిరణాలు ఆమె మాటలు చిలక

ప్రకృతి స్త్రీ ఆకాశం నుంచి జారిపడుతున్న జలపాతాలా అన్నట్లుగా ఉన్న తన నల్లటి కురులు, స్వచ్ఛమైన కోనేటి నీరులో మిళమిళలాడే తామరాకు రేణువుల్లా మెరిసిపోతున్న తన కళ్లు, నెమలి నాట్యమాడుతుందా అన్నట్టుగా వర్షంలో

బంధమే అజరామరం ‘అండాండంలో ఏదుందో పిండాండంలో అదే ఉంది’ అంటుంది ఓ మామ్మ! ‘నిజమో ఏమో’ అన్నట్టు వాగులు నదులు ఎన్ని గులాబీలు పూయించినా ఎన్ని వరినాట్లలో దూరినా కదిలి కదిలి వయ్యారాలతో

కన్నె గోదావరి వాగులు…వంకలతో వయ్యారాలు పోయే గోదారమ్మ… ఊరుకులు పరుగులతో చేరుతుంది… తన చెలికాడైన సముద్రుని చెంతకు… వాళ్లిద్దరు సంగమించేలోగా… ఎన్నెన్ని ప్రకృతి వింతలో… దారిలో ఉన్న అడవులు… కోనలు … తమ

పడతి సుందర సుగుణ అవనిని నేను సీతమ్మకు తల్లిని నేను సిరులిచ్చు భూదేవిని నేను సుకుమార పచ్చని వదనం నాది నా కన్నులైన కానలను కడతేర్చితిరి నా గర్భ జలంబును హలాహలం చేసితిరి‌

జవ్వని జారుతున్న చినుకు ముత్యాలు ఆమె నడుమొమ్పు లోని స్వేద బిందువులు కురుస్తున్న తూరుపు కిరణాలు ఆమె పాపిటలోని సిందూరపు తీరులు హిమవన్నగాలు సంద్రపు దూకుడులు ఆమె మెత్తటి పాదాల అడుగుల సవ్వడులు

ప్రకృతి కాంతవై ప్రకృతి కాంతలో ఎన్నెన్నో లొయలు ఆ లొయలే నా కవిత్వంలో నీకై నేను ప్రతి అక్షరం రాసే గానశృతి లయలై నీ మదిలో ఆనందాలు మీటే సుస్వరాల సంగీతమై నీలో

అందాల ప్రకృతి ప్రకృతి పురుషుడి గా భూమాత స్త్రీ గా వర్ణిస్తారు ఈ ప్రకృతి యొక్క సౌందర్యం అందమంతా స్త్రీతో పోల్చి కవులు వాగ్గేయ కారులు చిత్ర కారులు తమ నైపుణ్యాన్ని ప్రదర్శించి