కాల’సర్పం’
పట్టుబిగించిన మహమ్మారి
రక్తసిక్త రక్కస కబంధ హస్తాలు.!
ఊపిరాడక ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతూ
ఉసూరుమంటూ నేలకొరుగుతూ
గాలి తీసిన తోలుతిత్తిలై మిగిలెనా
అనుకోని తీరగా అశువులుబాస్తూ
ఆశలు తీరని వేల వేల జీవితాలు.!
కనీ పెంచిన పేగు దూరమై కడుపుతీపి,
కనిపించని కన్నవారికై ఒకరి కన్నపేగు,
మమకారాలు ముడివేసుకున్న రక్తబంధమో,
మనసులు పెనవేసుకున్న ఆత్మీయబంధమో,
సెలవంటూ బరువైన వీడ్కోలు పలుకుతూ
కానరాని లోకాలకు పయనమై కాటి దారి
పడుతుంటే..కడదేరి కనుమరుగైపోతుంటే.,
కన్నీటిని దిగమింగుతూ కరుడుగట్టిన
గుండెతో…చేసేదేమి లేక నిస్సహాయంగా,
కాళ్ళకింది భూమి కంపించి పోతూంటే,
నిశ్శబ్దపు నిశీధిలో నిలబడి చూస్తూ,
కాటేసిన కాలంతో ఓడిపోయి, వీడలేక
సాగనంపే సాటి మనిషిది ఎంత కష్టం..!
కడలంత కన్నీటితోనైనా..పుడమంత ఓరిమైనా
ఆకాశమంత ఓదార్పు వంచినా..తీరిపోవునా.!!
రచయిత:: సత్య కామఋషి’రుద్ర’
చాలా బాగుంది సర్…👌🏾👌🏾👌🏾