దానం

దానం
(తపస్విమనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య  పత్రిక)

రచన: పద్మావతి పి

దీయతే దానం అంటారు. అంటే ఇచ్చుట అని అర్థం.
అంటే విసృజ్యతే అంటారు. ధన ధాన్యాలను ఇవ్వడం, వితరణం, త్యాగం గొప్ప దానం గా చెప్పబడింది. నిస్సంశయంగా, నిస్సంకోచంగా దానం ఇవ్వాలని అంటారు. దానం చేసినప్పుడు మనిషి పొందే ఆనందానుభూతులు, మనసుకి ఎంతో ప్రశాంతతని కలిగిస్తాయి. కులం మతం ప్రాంతం జాతి భాష ఇలాంటి విభేదాలు చూడకుండా రంగూ రూపులూ ఎంచకుండా, చివరికి మంచి చెడులు కూడా చూడకుండా దానం చేయడమే నీ ధర్మం.
దానం చేయడం మీ సహజ గుణం కావాలి.
అంతేగాని పేరు కోసం దానం చేయకూడదు.
ఇలా పేరు కోసం కర్ణుని చూసి దుర్యోధనుడు కర్ణునికి దాన కర్ణుడు అని బిరుదుని ఇచ్చాడు. చివరికి తన తప్పు తాను తెలుసుకొని స్నేహితునిగా మన్నించాడు. ఎవరికి దానం చేయాలి? ఎవరికైనా చేయాలి, విలువలేని వస్తువు నైనా, విలువైన వస్తువు నైనా భూమి ఒకే విధంగా సహనంతో భరిస్తుంది. గాలీ నీరూ భూమీ అందరికీ సహజంగానే ఒకేలా అందిస్తాయి. తాము చేసేది పాత్ర దానమా, అపాత్రదానమా? అనేది చూడరు.
ఇలా చూస్తే బలిచక్రవర్తి దానికి చేసిన దానం అపాత్రదానమే. అటులనే కర్ణుడు కూడా ఇంద్రునికి తన కవచకుండలాలు దానం చేశాడు ఇదీ అపాత్రదానమే మేలు చేసిన వాడికి కీడు చేయడం, అలా కీడు చేసిన వాడు పూజలందుకోవడం ఇక్కడి పురాణకథలలోనే  చూడగలం. వీరి గురించి భాస్కర శతక కర్త ఇలా అంటాడు “ఒక్కడు ప్రాణమిచ్చే,
ఇంకొకడు మాంసం కోసి ఇచ్చే…అని “కీర్తికిచ్చిరో .. బతుకు సైపగ లేక ఇచ్చిరో? అని ప్రశ్నిస్తాడు.
కానీ చరిత్రలో అశోకుడు, శ్రీహర్షుడు కూడా తన ఆస్తినంతా చిల్లిగవ్వ తో సహా దానం చేసేవారు. దానం చేయడం ద్వారా అమితానందం పొందవచ్చు అనే ఒక నూతన భావజాలాన్ని ప్రజలలో ప్రవేశపెట్టారు. విలాసాల్ల పొందే ఆనందం కన్నా, దానం వల్ల పొందే ఆనందం మిన్న.

***