నమ్మలేను
నన్ను ఒంటరి చేసి ఎక్కడికి వెళ్ళావు
నా గుండెకు గాయం చేసి ఎందుకు మాయమయ్యావు
నీ జ్ఞాపకాల సుడి గుండంలో చిక్కుకుని అల్లాడిపోతున్నాను
నీ తీపి గురుతులను మరచిపోలేకపోతున్నాను
ఎన్ని వెన్నెల రాత్రులు ఒకరి కౌగిలిలో ఒకరం ఒదిగిపోయాము
రసరమ్యమైన ప్రకృతిని ఆస్వాదిస్తూ ఎన్ని బాసలు చేసుకున్నాము
నేడు అదే పంచభూతాల సాక్షిగా నీ కోసం మూగగా రోదిస్తున్నాను
నీ రాక కోసం వెయ్యి కళ్ళతో ఎదురుచూస్తున్నాను
నువ్వు లేవంటే నమ్మేదెలా?
నువ్వు లేకుండా బతికేదెలా?
నువ్వు లేని జీవితం అడవి గాచిన వెన్నెల
నువ్వు లేని నేను దేవుడు లేని కోవెల.
రచయిత: మంజీత కుమార్
జ్ఞాపకాల అలజడి బాగుంది