ప్రియమైన బంగారానికి
(తపస్వి మనోహరం అంతర్జాల తెలుగు సాహిత్య పత్రిక)
రచన: అపర్ణ
ప్రియమైన బంగారానికి,
ఎలా ఉన్నావు, ఎక్కడ ఉన్నావు అని అడగను ఎందుకంటే నాకు తెలుసు ఎక్కడ ఉన్నా పుత్తడి లాగా అందంగా మెరిసిపోతూనే ఉంటావు. ఆ బ్రహ్మే స్వయంగా తన హస్తాలతో చెక్కాడా! అన్నట్లుగా ఉంటుంది నీ రూపం. ఆ రూపాన్ని తలచి, వలచి, నీ కోసం వేచి చూచి. నా హృదయం విల విలలాడుతున్న తరుణంలో నీవు నా దరికి చేరావు. నీవు నా చెంత చేరిన ఆ నిముషాన నా చేతులు వేయి వీణలు ఒకేసారి వాయించినట్లు, నాకు ఇష్టమైన సంగీతాన్ని నా మనసే స్వరపరచినట్లు అయింది నా పరిస్థితి. నిన్ను నా బాహువులలో బంధించి ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసిన ఆ క్షణం నాకు ఇంకా గుర్తే. అందరూ నిన్ను చూసి నాకు అదృష్టం దరిద్రం పట్టినట్లు పట్టింది అని మెచ్చుకున్నారో, నొచ్చుకుని గిచ్చుకున్నారో తెలియదు, కానీ నాకు మాత్రం నిన్ను ప్రతి గడియ చూసుకుని మురిసిపోనిదే రోజు గడవలేదు, ముద్ద మింగుడు పడలేదు. కానీ, కానీ! ఓ నా సిరి ఎందుకే నాకు దూరం అయ్యావు? , బహుశా నలుగురికి నిన్ను చూపించి గర్వపడి, తప్పు చేసినట్లు ఉన్నాను. వారి దిష్టే తగిలి మన బంధం విడిపోయింది. వేదన తో నిండిన నా మనసుకి రోదనే మిగిలింది. కానీ ఎప్పటికైనా రూపాయి, రూపాయి కూడబెట్టి మళ్ళీ నిన్ను నా స్వంతం చేసుకుంటానే నా బంగారు హారమా. అప్పటిదాకా నీవు నిక్షేపంగానే ఉంటావని ఆశిస్తూ.
ఇట్లు
నీ విరాభిమాని
అపర్ణ
మీ హారం మీద మీ ప్రేమ, వ్రాసిన లేఖ హారానికి చేరి, మీ హారం తిరిగి మీ కంఠాన్ని చేరాలి.